என்றென்றும் வேண்டும்-8

[siteadmin]

என்றென்றும் வேண்டும்-8​

இந்த உடல் வெறும் எலும்பு, மாமிசம் மட்டும் இல்லை. இந்த உடலுக்கு அடிப்படையாக ஒரு சக்தி மண்டலமும் இயங்குகிறது. இந்த சக்தி மண்டலத்தில் காது, மூக்கு, தொண்டைக்குழி, மோதிர விரல் மற்றும் கால் விரல்கள் போன்ற உறுப்புகள் மிகவும் முக்கியமானவையாக இருக்கின்றன.

நம் உடல் ஆரோக்கியம் மற்றும் மன உறுதி போன்றவை சமநிலையுடன் இருப்பதற்கு இந்த உறுப்புகளில் உள்ள சக்தி மையங்களைக் கவனிப்பது மிகவும் முக்கியம்.

அந்த இடங்களில் சிறிது உலோகத்தை உபயோகப் படுத்த அங்குள்ள சக்திமண்டலம் தூண்டப்படுகிறது. இதனால் உடல்நிலை உறுதியாகிறது. ஆரோக்கியமும் மேம்படுகிறது.

உண்மையில் இது ஒரு ஆழமான விஞ்ஞானம். குறைந்தபட்சம் காது, மோதிர விரல் இந்த இரண்டு இடங்களிலாவது உலோகம் பயன்படுத்தினால் உடல் ஆரோக்கியம், மன உறுதி, உயிர்த்தன்மையில் சமநிலை ஆகியவை ஏற்படும்.

காதில் சரியான இடத்தில் பார்த்துக் குத்த வேண்டும். அப்போது உடல், மன ஆரோக்கியம் உறுதிப்பட வாய்ப்புள்ளது.



"ஏன்னா..? இந்த பொண்ண பொத்தி பொத்தி வளத்து போற எடத்துல எப்படி குப்பை கொட்டுவாளோன்னு அவ்வளவு கவலைப் பட்டுண்டு இருந்தேன். அதுவும் இந்த மாப்பிளைய கல்யாணம் பண்ணிக்க மாட்டேன்னு ஆன மட்டும் அழிச்சாட்டியம் பண்ணிண்டு இருந்தா.

பகவானே! என் பொண்ணு புக்காத்துல நல்லபடியா குடும்பம் பண்ணணுமேன்னு வேண்டாத தெய்வம் இல்ல. இப்ப ரெண்டு பேரும் ஒண்ணா வந்தது வயித்துல பாலை வாத்த மாதிரி அத்தனை சந்தோஷமா இருக்குன்னா.

இவளே ஒரு ரெண்டுங்கெட்டான். கல்யாணம் பண்ணி குடுத்த எடத்துல எப்படி இருப்பாளோன்னு அவ்வளவு கவலை. ஆனா சித்தியும் அத்தையுமா இருக்கக் கண்டு அவளை அனுசரிக்கிறா. மாப்பிள்ளையும் தங்கமான மனுஷன் னா."

ஜானகி சந்தோஷமாய் தன் கணவரிடம் சொல்லியபடி கண்ணில் வழிந்த ஆனந்தக் கண்ணீரை துடைத்துக் கொண்டார்.

"வருத்தப்படாத ஜானகி! அக்காவோட குணமும் மாப்பிள்ளையோட குணமும் தெரிஞ்சு தானே காயுக்கு புடிக்கலைனாலும் வல்லுட்டியா (வலுக்கட்டாயமா) கல்யாணம் பண்ணி வெச்சேன்.

அவளுக்கு அவாளோட அருமை இன்னும் புரியல. நாகரீகமான தோற்றமும் இங்கிலீஷ் பேச்சும் தான் முக்கியம்னு நினைச்சிண்டு இருக்கா. ஒரு நாள் நாம அவளுக்கு நல்லது தான் பண்ணிருக்கோம்னு புரியும்..."

வந்ததில் இருந்து தங்கள் மகள் தங்களிடம் முகம் கொடுத்து பேசாத வருத்தம் இருவருக்கும்.

தங்களை புரிந்து கொள்ளவில்லையே என்று ஆதங்கம். மகள் பிறந்ததில் இருந்து அவளுக்கான எல்லா முடிவையும் தானே எடுத்தவர்களுக்கு அவள் கோபத்திற்கான காரணம் புரியவில்லை.

வளர்ந்த பிறகு அவளுக்கென்று ஒரு விருப்பம் இருக்கும் என்பதை அவர்களால் ஏற்கவே முடியவில்லை.

மகளை இன்னும் குழந்தையாகவே பார்க்கும் இக்கால பெற்றோரின் பிரதிநிதி அவர்கள்.

விஸ்வநாதன் படுக்கையில் சாய்ந்திருக்க அவன் தோளில் சாய்ந்திருந்தாள் காயத்ரி. இருவருக்கும் மதியத்தில் தூங்கிப் பழக்கமேயில்லை.

வெளியே ஜானகி வெங்கடேசன் இருவரின் "சித்த படுத்துக்கோங்கோ மாப்பிள்ளை.." என்ற கொலைவெறி உபசரிப்பை மீற முடியாமல் படுத்திருந்தான் விஸ்வநாதன்.

இருவரும் பேசத் தேவையில்லா அமைதியில் அடுத்தவரின் அருகாமையை ரசித்தபடி படுத்திருந்தனர். காயத்ரி மெல்ல புரண்டு விஸ்வநாதனின் முகத்தைப் பார்த்தாள்.

விஸ்வநாதன் 'என்ன' என்பது போல அவளைப் பார்க்க தன் மனதில் இருப்பதை சொன்னால் என்ன என்று அந்த நேரம் காயத்ரிக்கு தோன்றியது.

"ஏன்னா! நீங்க ரொம்ப அழகுன்னா. பளிச்சுனு தீட்சண்யமா இந்த கண்கள்..ரொம்ப கூரா இல்லாம மொழுக்கடீர்னும் இல்லாம அழகான மூக்கு.. அப்புறம் பொம்மனாட்டிகளே பொறாமை படறா மாதிரி இவ்ளோ ரோஸ் கலர்ல லிப்ஸ்...." என்றவள்

திடீரென்று "நீங்க தம்மே அடிச்சதில்லையான்னா..?" என்று சந்தேகம் கேட்க அவன் அவள் வர்ணனையில் சிரித்தபடி "இல்லை.." என்பது போல தலையாட்டினான்.

"சின்ன வயசுல திருட்டு தம் கூடவா...?" என்று ஆச்சரியமாய் விழிகளை விரிக்க விஸ்வநாதனின் சிரிப்பும் விரிந்தது.

மெல்ல அவள் கன்னத்தை வருடி "எனக்கு அப்படியெல்லாம் ஆசை வந்ததே இல்லடி பட்டூ..." என்று சொன்னவனின் கையைப் பிடித்து அதில் லேசாய் முத்தமிட்டு "ஹ்ம்ம்..அப்புறம் சிரிக்கிறப்போ இந்த கன்னத்துல விழற குழி ..எல்லாம் அவ்வளவு பிடிக்கும்.

அதுவும் நீங்க காத்தால சூரிய நமஸ்காரம் பண்ணிட்டு மாடிலேருந்து கீழே இறங்கி வருவேளே..? .அப்போ உங்க முகம் ரோஸும் மஞ்சளுமா ஜொலிக்கும் பாருங்கோ..பாக்க அப்படியே சூரியனை பாக்கற மாதிரியே இருக்கும்..."

யார் சொன்னது பெண்களுக்கு மட்டும் தான் வர்ணித்தால் பிடிக்கும் என்று? ஆண்களுக்கும் கூட தான்...

தான் விரும்பி மணந்தவள் தன்னைப் புகழ்ந்ததில் பின்னால் வரப் போகும் வெடிகுண்டை பற்றித் தெரியாமல் விஸ்வநாதன் மனமும் பூரித்தது.

"எல்லாம் நன்னாருக்குன்னா..ஆனா..?"

காயத்ரி அவன் முகத்தையே பார்த்து எப்படி எடுத்துக் கொள்வானோ என தயங்கியபடியே ஆரம்பிக்க விஸ்வநாதன் புரியாமல் பார்த்தான்.

தன் சின்ன இரண்டு கைகளாலும் அவன் ஒரு கையை பிடித்திருந்தவள் அதை மெல்ல வருடியபடி "இப்படி மருதாணி வெச்சுண்டா பிடிக்கல...." என்று அவன் முகத்தை பார்க்க பயந்து அவன் கையைப் பார்த்தபடி சொன்னாள்.

திருமணமாகி நாலே நாள் தான் ஆகிறது என்பதால் கையில் இன்னும் மருதாணியின் நிறம் இருந்தது.

அவள் மனம் புரியாதா என்ன விஸ்வநாதனுக்கு..?

"ஹ்ம்ம். எனக்கும் பிடிக்காது தான் பட்டூ. ஆனா அத்தை கல்யாண புள்ள நீ... கண்டிப்பா வெச்சுக்கணும்னுட்டா.. அதை மீற முடியல...அதான் வெச்சிண்டேன்...இனிமே வெச்சுக்க மாட்டேன்..." விஸ்வநாதனின் பதில் மென்மையாகவே இருந்தது.

அவன் பதிலில் கொஞ்சம் தைரியம் வர தன் ஒரு விரலால் அவன் உதட்டின் மேலே தடவி "நீங்க மீசை வெச்சுண்டா எப்படி இருப்பேள்.. ! தெரியுமா..?" என்று அவன் முகத்தை ஏக்கமாய் பார்த்து சொன்னாள்.

விஸ்வநாதனுக்கு அந்த நேரத்தில் அவள் முகத்தில் அடிப்பது போல சொல்ல மனம் வரவில்லை. எப்படி மென்மையாய் இதை மறுப்பது என்று யோசிக்க அவள் அதை அவன் இளகி வருவதாய் எடுத்துக் கொண்டாள்.

அவன் மோவாயை வருடி "சின்னதா ஒரு பிரெஞ்சு பியர்ட் வெச்சு ஹேர் கட் பண்ணேள்னா பெரிய மாடல் மாதிரி ஆயிடுவேள். கூடவே இந்த கடுக்கனையும் கழட்டிடுங்கோன்னா. அதுக்கப்புறம் அஜித் அரவிந்தசாமிலாம் உங்க கிட்ட பிச்சை வாங்கணும்..."

அவன் முகம் மெல்ல மெல்ல இறுகுவது புரியாமல் காயத்ரி மேலே மேலே பேசிக் கொண்டே போனாள்.

"இப்ப எத்தனை வாத்தியார் குடுமி வெச்சுக்கறா? எல்லாரும் கிராப் தான் வெச்சுக்கறா... நீங்களும் மாறினா ஒண்ணும் தப்பில்லன்னா.... ஒரு ஜீன்ஸ் போட்டுண்டு கூலர்ஸ் போட்டுண்டேள்னா அவாள்ளாம் அவ்வளவுஅழகா இருப்பேள்..."

அவனை புகழ்ந்து பேசினால் அதில் மயங்கி தான் சொல்வதைக் கேட்பானோ என்று காயத்ரிக்கு. ஒரு நப்பாசை. அவனை இன்னும் சரியாக புரிந்து கொள்ளவில்லை அவள்.

அவள் பேசப்பேச விஸ்வநாதனின் கோபமும் ஏறியது. இருப்பது மாமனார் வீட்டில் என்பதால் பொறுமை காத்தவன் அவளை மெல்ல தன்னிடமிருந்து விலக்கி

"மணி இப்பவே மூணாறது...உங்க அப்பா அம்மாட்ட சொல்லிண்டு கிளம்பினா சரியாய் இருக்கும்..."

என்று எழுந்திருக்க காயத்ரிக்கு முகத்தில் அடித்தது போல இருந்தது.

அவன் விலக்கியதும் அவளுக்கு தாங்கவே இல்லை.

"ஏன்னா..? அதுக்குள்ள கெளம்பலாங்கரேள்..? ராத்திரி தானே வரதா அம்மாட்ட சொல்லிண்டு வந்தோம்...?"

கலக்கத்துடன் காயத்ரி கேட்க விஸ்வநாதன் எந்த உணர்வுமில்லாமல் அவளைப் பார்த்தான்.

"நீ வேணா ரெண்டு நாள் இங்க இருந்துட்டு வா. எனக்கு வேலை இருக்கு.."

என்றவன் எழுந்து படுத்திருந்ததால் கலைந்திருந்த தன் உடைகளை சரி செய்து கொண்டான்.

முகத்தில் அடித்தாற் போல அவன் சொன்னதில் காயத்ரிக்கு கண் கலங்கியது.

பட்டூ இல்லை..காயத்ரி கூட இல்லை..தான் கேட்ட கேள்விக்கு பதிலும் இல்லை...

இப்போது நீ வேணும்னா இங்கயே இருந்துக்கோ என்கிறானே...? இங்கே இருந்தால் அம்மாவும் அப்பாவும் இரண்டு கன்னத்தையும் பிய்த்து விடுவார்களே..?

காயத்ரியும் தன் உடைகளை சரி செய்து தலைமுடியை கோதியபடி அவன் முகத்தை கூட பார்க்காமல் வெளியே போனாள்.

இந்த விஷயம் இருவருக்கும் இடையே பெரும் பிளவை ஏற்படுத்துவதை வலியோடு உணர்ந்த விஸ்வநாதன் பெருமூச்சோடு அவளை பின்தொடர்ந்தான்.

காயத்ரி நேராக சமையல் அறையில் இருந்த அவள் அம்மாவைத் தேடிப் போக விஸ்வநாதன் கூடத்தில் வந்து அமர்ந்து கொண்டான்.

வெங்கடேசன் "நன்னா தூங்கினேளா சித்த நாழி...?" என்று கேட்க புன்னகையுடன் தலையாட்டினான்.

"ஜானகி மாப்பிள எழுந்துனுட்டார்..அவருக்கு காபி கொண்டா...!" என்று மனைவிக்கு குரல் கொடுத்தார்.

உள்ளே ஜானகி தாழ்ந்த குரலில் மகளிடம் விசாரணை நடத்திக் கொண்டிருந்தார்.

"ஏண்டி ..? அங்க நீ சமத்தா இருக்கியா? ஆத்து காரியம் எல்லாம் பாக்கறியா? இல்ல பெரியவாளே செய்யட்டும்னு இருக்கியா..? மாப்பிளைக்கு வேணுங்கறத பாத்து பண்றியோன்னோ..?

அவரைப் பாத்தாலே தங்கமான மனுஷனா தெரியறார். அமைதலான (அமைதியான குணம்) சுபாவம். அவா கிட்ட நல்லபடியா நடந்துக்கோ.."

காயத்ரியின் மனம் புரியாமல் ஜானகி படபடவென்று பேச காயத்ரிக்கு ஐயோ என்றிருந்தது.

"இதுக்கு தான் இங்க வரவே ப்டாதுன்னு நினைச்சிண்டு இருந்தேன். வந்தவளை என்னமா இருக்கே? ஏதா இருக்கே..? அப்படி ஒண்ணையும் கேக்கக் காணோம். அழ அழ ஒத்திய கல்யாணம் பண்ணி அனுச்சோமே..அப்படிங்கற கவலையே உனக்கு இல்ல. சனியன் விட்டதுன்னு இருந்துட்டே இல்ல..?"

பேசப்பேச காயத்ரியின் குரலில் ஸ்ருதி ஏற ஜானகி பதட்டமானார்.

"கத்தாதடி.. மாப்பிள்ளை கூடத்துல தான் உக்காண்டுருக்கார். காதுல விழுந்துறப் போறது.. உன்னால எங்க மானம் போறது...” என்று அவளை அதட்டினார்.

காயத்ரிக்கு அந்த வார்த்தைகளை கேட்டதும் அப்படியே பொங்கி விட்டது.

கண்ணீருடன் "வேண்டாம்மா..! நீ என்னால அசிங்கப்பட வேண்டாம். நாங்க கிளம்பறோம்னு சொல்ல தான் வந்தேன்...போய்ட்டு வரேன்..."

என்று நா தழுதழுக்க சொன்னதும் ஜானகி பதறி விட்டார்.

"அச்சோ ..! நான் அந்த அர்த்தத்துல சொல்லலைடி.." என்று விளக்கம் சொல்ல வர காயத்ரி கை காட்டி நிறுத்தினாள்.

"ஒண்ணும் சொல்ல வேண்டாம்மா.. இதோட விடு.." என்றவள் கண்களை தன் புடவை தலைப்பால் துடைத்துக் கொண்டு வந்து கூடத்தில் யார் முகத்தையும் பார்க்காமல் உட்கார்ந்து கொண்டாள்.

விஸ்வநாதன் ஜாடையாக அவள் முகத்தைப் பார்க்க அவள் அழுதிருக்கிறாள் என்பது அவள் சிவந்த முகத்திலும் கலங்கிய கண்களிலும் தெரிய மை வேறு ஈஷிக் கொண்டு பார்க்கவே பாவமாக இருந்தது.

பாவமாக இருந்தாலும் வீட்டுக்கு போய் பேசிக் கொள்ளலாம் என்று பேசாதிருந்தான். அவளுடைய பிடிவாதங்கள் தான் அவனுக்கு பிடிக்காதே தவிர அவளை ரொம்பப் பிடிக்குமே.

அவள் அவன் பட்டூ அல்லவா?

ஜானகி பின்னாலேயே அவர்களுக்கு மாலை நேர பலகாரமும் காபியும் எடுத்து வர வெங்கடேசன் சூழ்நிலை புரியாமல் "ஏண்டி .? அம்மா கொண்டு வராளே..? நீ கூட சித்த கொண்டு வரப்படாதா..?" என்று அதட்டினார்.

விஸ்வநாதன் ஜாடையாக காயத்ரியை பார்க்க இதற்கு மேல் அவள் தாங்க மாட்டாள் என்று தோன்றியது.

"அவளுக்கு மத்யானமே தலை வலிக்கிறதுன்னு சொல்லிண்டு இருந்தா மாமா. அதான் உக்காந்துண்டு இருக்கா. இல்லனா ஆத்துல அம்மாவோட சேந்து எல்லா காரியமும் அவளும் பாப்பா.."

என்று பரிந்து கொண்டு வர ஜானகியும் வெங்கடேசனும் ஒருவரை ஒருவர் புன்னகையுடன் பார்த்துக் கொண்டனர். இதை விட அவர்களுக்கு என்ன வேண்டும்?

விஸ்வநாதன் ஜாடையாக காயத்ரியை பார்க்க "நீ ஒண்ணும் எனக்கு பரிஞ்சிண்டு வர வேண்டாம் போ.." என சிறு குழந்தை போல முகத்தை நொடித்தவளை பார்த்து "என் செல்லம் டி நீ .."என்று மனதுக்குள் கொஞ்சிக் கொண்டான்.

 

[Bharathi Sivakumar]

சூப்பர் சகி 🩵🩵🩵🩵🩵🩵

 

[Lakshmi]

Nice

 

[kothaisuresh]

சூப்பர்👌👌👌