என்றென்றும் வேண்டும்- 27
‘யக்ஞோபவீதம் பரமம் பவித்ரம் ப்ரஜாபதே: யத்ஸஹஜம் புரஸ்தாத்’
ஒவ்வொரு குழந்தைக்கும் முதல் குரு அம்மா, இரண்டாம் குரு தந்தை, மூன்றாம் குருதான் அந்தக் குழந்தையை சரியான வழி காட்டி இறைவனின் பாதாரவிந்தத்தை நினைக்க வைத்து, கல்வி கேள்விகளில் சிறக்க வைத்து . வாழ்வில் ஒரு நல்ல தகுதியை ஏற்படுத்தி, இறைவன் பெருமைகளை உபதேசம் செய்து . முறையாக வாழ வழி காட்டுபவர் மூன்றாவதாக குரு அமைகிறார்.
ஆகவேதான் மாதா, பிதா, குரு, தெய்வம். என்னும் முறையான அடுக்கை அமைத்து சொல் வழக்கு ஏற்பட்டது
முதலிலேயே தாயானவளுக்கு தொப்புள் கொடி வழியே எல்லா பந்தங்களும் ஏற்பட்டு விடுகின்றன. குழந்தையிடம் மானசீகமாகவும், ஆத்மார்த்தமாகவும், அதன் பிறகு செய்கையாலும் , எடுத்து அணைத்துக் கொள்வதாலும், முத்தமாரி பொழிவதாலும், கனகமுலைப் பால் அளிப்பதாலும்,
'பால் நினைந்தூட்டும் தாயினும் சாலப்
பரிந்து நீ பாவியேனுடைய ஊனினை உருக்கி உள்ளொளி பெருக்கி...'
என்று திருவாசகத்திலே மாணிக்கவாசகப் பெருமான் கூறியதைப் போல கருவறை என்னும் அந்தகாரத்திலிருந்து நம்மை மீட்டு தன்னலம் கருதாது நம்மைப் பேணும் தாய்தானே முதல் குரு!
குரு. ‘கு’ என்றால் அந்தகாரம். இருட்டு. அறியாமை என்கிற இருட்டு. ‘ரு’ என்றால் அதை அகற்றுபவர். அதில் முதல் இடம் பிடிப்பவள் தாய்தான்.
இரண்டாவதாக தந்தை. எப்போதும் கையைப் பிடித்துக் கொண்டு வழி நடத்தி அனைத்தையும் கற்றுக் கொடுப்பவன் தந்தை. ஆகவே தந்தையானவன் தன் குழந்தைக்கு தகுதிகளை, அறிவை ஞானத்தை வளர்க்க ஒரு குருவிடம் கொண்டு சென்று ஒப்படைக்க வேண்டும். அப்படி ஒரு குருவிடம் ஒப்படைக்க அடிப்படைத் தகுதியாவது வேண்டும்.அந்த அடிப்படைத் தகுதிதான் உபநயனம்.
முப்புரி நூல் என்பது பூணூலின் சரியான வடிவம்
மூன்று நூல்களை "பிரும்ம முடிச்சு" என்னும் முடிச்சால் ஒன்றாக இணைத்து அதைப் பூணூல் என்பர். அந்தப் பூணூலை அணிவிக்கும் வைபவத்தை "பிரும்மோபதேசம்" என்று கூறுவர். அதாவது குழந்தையின் தகப்பன் "பிரும்மாவின்" ஸ்தானத்தில் இருந்து குழந்தைக்கு உபதேசம் செய்வித்தல் என்று பொருள்.
ஒரு மனிதனுக்கு நயனம் என்பது கண்களைக் குறிக்கும். சாதாரண கண் வேறு ஞானக் கண் வேறு, சாதாரண கண்ணை ஞானக் கண்ணாக மாற்ற கல்வி கற்க வேண்டும். கல்வி கற்க தகுதியாக மாறுவதே உபநயனம்.
அதனால் ஞானக் கண் திறக்க வேண்டுமானால் நமக்கு இருக்கும் கண் போதாது. உப நயனம் வேண்டும். அதாவது இன்னொரு கண், அறிவுக் கண் , வேண்டும்.
அதனால்தான் அந்தக் குழந்தைக்கு முதல் பிரும்மோபதேசம் செய்ய தகப்பனுக்கே முதல் தகுதி வருகிறது .அப்படி அடிப்படைத் தகுதிகளை கைக்கொண்டு குருவை அடைந்து குருகுலவாசம் செய்து ,குருவுக்கு முறையாக பணிவிடைகள் செய்து ,அவர்தம் அடிதொட்டு நடந்து முறையாக கல்வி கற்க வேண்டும். அப்படி கல்வி கேள்விகளில் முழுமை பெற்றவனே முழு மனிதன் என்னும் தகுதியை அடைகிறான் என்று சாத்திரங்கள் கூறுகின்றன.
நமது முன்னோர்கள் பித்ருக்கள் என்று அழைக்கப் படுகிறார்கள். அவர்களுக்கு நாம் செய்ய வேண்டிய கர்மாக்களை செய்ய பூணூல் என்னும் முப்புரி நூல் அணிந்தவர்க்கே தகுதி உண்டு என்று சாத்திரங்கள் சொல்கின்றன.
சுப காரியங்கள் செய்யும் போது முப்புரி நூலை இடவலமாகவும் அதாவது இடது தோளிலிருந்து வலது பக்கமாக தொங்கும் படியாகவும், அசுப காரியங்கள் செய்யும்போது வல இடமாகவும் அதாவது வலது தோளிலிருந்து இடது புறமாக தொங்கும் படியாகவும் இந்த முப்புரி நூலை அணிந்து கொள்ளவேண்டும் என்பது சாத்திர விதி.
பொதுவாக ஒரு கல்யாணத்தை எப்படிக் கொண்டாடுகிறார்களோ அப்படி நல்ல நாள் குறித்து, நல்ல சுபயோக வேளை குறித்து, மண்டபம் ஏற்பாடு செய்து உறவினர்களுக்கெல்லாம் பத்திரிகை அனுப்பி முறையாக அழைத்து உதக சாந்தி , நாந்தி என்ற இரண்டையும் முதல் நாள் செய்வார்கள்.மறுநாள் குமார போஜனமும், பின்னர் உபநயனமும், பிரும்மோபதேசமும் நடக்கும் .
பிரும்மச்சாரியாக பிரும்மோபதேசம் பெற்று முப்புரி நூல் அணிபவன் பிரும்மச்சாரியாகிறான். அடுத்து ஒரு பெண்ணை கன்னிகாதானம் பெற்று திருமண பந்தத்தில் இணைத்துக் கொள்ளும்போது கிருகஸ்தனாகிறான்.அப்போது அவனுக்கு இரண்டு முப்புரி நூல்கள் அணிவிக்கப்படும்.
பிரும்மச்சாரியாகத் தகுதி பெறும்போது ஒற்றை வஸ்திரம், இடுப்பில் நாலு முழத் துண்டு ஒன்றுதான், ஒற்றை முப்புரி நூல்தான். கிருஹஸ்தனாக தகுதி பெறும்போது இரட்டை வஸ்திரம். இடுப்பில் பஞ்சகச்சம் என்னும் வேட்டியும் , அதன் மேல் உத்ரீயம் என்னும் மேல் வஸ்திரமும் இரட்டை முப்புரி நூலும் தகுதியானவை.
ஆகவே பிரும்மோபதேசம் பெற்றவன் தினமும் மூன்று வேளைகளிலும் அதாவது சூரிய உதய நேரத்திலும் , உச்சிகால சூரியன் வேளையிலும், மாலை சூரியன் அஸ்தமனமாகும் வேளையிலும் சந்தியா வந்தனம் என்னும் கிரமத்தை செய்ய வேண்டும். சூரிய உபாசனைக்கு காயத்ரி மந்திரம் மிகவும் உகந்தது.
இந்த பிரும்மோபதேசம் என்பதே காயத்ரி மூல மந்திரத்தை அடிப்படையாக வைத்து செய்யப் படுவதே. காயத்ரி மூல மந்திரமாகிய
" ஓம் பூர்ப்ப வசுஹு தசவிதுர் வர்ரெண்யம்
பர்கோ தேவஸ்ய தீமஹி தியோய ந பரசோதயாத்" என்பதே
இந்த மூல மந்திரத்தை ஏற்படுத்தியவர் விஸ்வாமித்ர மஹரிஷி
தன்னுடைய காயத்தையே அதாவது உடலையே குத்து விளக்கின் ஐந்து முனைகளில் தலையை ஒரு முனையிலும், கால்கள் இரண்டையும் மற்ற இரு முனைகளிலும், கைகள் இரண்டையும் மற்ற இரு முனைகளிலும் வைத்துக் கொண்டு கூறிய மந்திரம் ஆகவே உடலையே அதாவது காயத்தையே திரியாகப் போட்டு தன்னையே தீபமாக உயர்த்திக் கொண்டவர் விஸ்வாமித்ரர்.
ஆகவேதான் காயத்ரி மந்திரம் என்னும் பெயர் ஏற்பட்டது. காயத்ரி தேவியை பூஜிக்க தகுந்த மந்திரமாக காயத்ரி மந்திரம் இருக்கிறது.
அரசர்கள், வியாபாரிகள் போன்றவர்களுக்குப் பூணூல் என்னும் முப்புரி நூல் இருக்கும்.
விசுவாமித்திரர் என்ற முனிவர் இயற்றியதாகக் கூறப்படும் (ரிக் வேதத்தின்) மூன்றாவது மண்டலத்தில் (3.62.10) [1] உள்ள ஒரு அருட்பாடல் காயத்திரி மந்திரம் ஆகும். மக்களுக்கு ஒளியைத் தரும் கதிரவனை வணங்க இந்த மந்திரம். இது பதினெட்டு (வடமொழி ) எழுத்துகளால் ஆனது.தேவி காயத்ரி, ருத்ர காயத்ரி, விஷ்ணு காயத்ரி, சுப்ரமணிய காயத்ரி, கணேச காயத்ரி, சப்த கன்னியருக்கு தனித் தனியாக காயத்ரி மந்திரங்கள்
உபநயனத்தின் போது தந்தையானவர் மகனுக்கு குருவைக் காட்டி, “இனி இவர் தான் சிலகாலங்களுக்கு உனக்குத் தந்தை.” என்று காட்டுவார். குரு மூலமே காயத்ரி மந்திர உபதேசமும் நடக்கும். அதன் பின்னர் குறைந்தது பனிரண்டு வருஷங்கள் குருவிடம் மாணவனாக குருகுலத்தில் இருக்க வேண்டும்.
கர்ப்பாஷ்டமேஷு ப்ராமண உபநயீத
கர்ப்பைகாதெசேஷு ராஜன்யம் கர்ப்பத் வாத்யசேஷு வைஸ்யம்
என்ற இந்த ஸ்லோகம் இது ராஜாக்களான க்ஷத்திரியர்களுக்கும், வைசியர்களுக்கும் கூட இருந்ததைக் காட்டுகிறது.
பொதுவாக இதற்கு வயசும் உண்டு. ஆகவே கர்ப்பகாலத்தையும் சேர்த்தெ எட்டு வயசு ஆக வேண்டும். ஏனெனில் இந்த வயதில் குழந்தை குழந்தையாகவே இருப்பான். மனதில் விகார எண்ணங்கள் இராது. இது பிராமணருக்கானது.
க்ஷத்திரியர்களுக்கான காலகட்டம் பதினொரு வயதில் இருந்து 22 வயது வரைக்கும். வைசியர்களுக்கான கால கட்டம் 12 வயதில் இருந்து 24 வயதுக்குள்ளாக. அதற்குள்ளாக உபநயனம் செய்துவிட வேண்டும். இந்த உபநயனம்செய்விப்பதன் மூல காரணமே அந்தக் குழந்தை ஜபிக்கும் காயத்ரி மந்திரத்தின் ஆன்மீக அதிர்வலைகள் அவனுக்கு மட்டுமின்றிச் சுற்றி உள்ளவர்களுக்கும்ஏற்படுத்தும் நன்மையைக் கருத்தில் கொண்டே செய்யப்படுகிறது. குழந்தையின் மனதில் காமம் புகுந்து கொள்ளுமுன்னர் உபநயனம் செய்விக்க வேண்டும். மனதைஒருநிலைப்படுத்த காயத்ரி மந்திரம் துணை நிற்கும். ப்ரம்ஹ தேஜஸை உபநயனம் செய்வித்த பிள்ளை சம்பாதித்துக் கொண்டு மற்றவர்களுக்கும் அதன் மூலம்
நன்மையை ஏற்படுத்த முடியும்.
உபநயனம் பற்றி அடுத்துப் பார்ப்போம்
உதகசாந்தி கர்மாவானது உபநயனம், சீமந்தம் ஆகிய விசேஷங்களுக்கு அங்கமாக, பூர்வாங்கமாக, செய்யப்படும்.
இந்த பிரயோகம் போதாயன மகரிஷியினால் சொல்லப் பட்டதாகும்.
பூணுல் போட்டுகொள்ளும் பையனை க்ருஹங்கள் படுத்தாமல் இருப்பதற்காகவும், க்ருஹங்களின் தோஷம் ஏதவது இருந்தால் அவைகள் நீங்குவதற்காவும், பையனுக்கு புத்தி கூர்மை, தேஜஸ், ஆயுரார்பிவ்ருத்தி, வேத அத்யாயனம் செய்ய பூர்ண யோக்யதை ஏற்படுவதற்காகவும், எல்லோரும் சுபிக்ஷமாக இருப்பதற்காகவும், இந்த கர்மா செய்யப்படுகின்றது.
இதனால் பல பாவங்களும் தொலைகின்றது. லோக க்ஷேமார்த்தமும் இதில் பிரார்த்தனை உண்டு.யஜுர்வேத ஸம்ஹிதை மற்றும் தைத்ரீய ப்ராஹ்மண பகுதிகளிலிருந்து கிட்டத்தட்ட 40க்கு மேற்பட்ட விசேஷ மந்திரங்களும் சூத்ரங்களும் இந்த ஜபத்தில் அடங்கும்.
ரக்ஷோக்னம், ஆயுஷ் காமேஷ்டி மந்த்ரங்கள், ராஷ்ட்ரப்ருத், பஞ்சசோடா:, அப்ரஹிதம், சமகத்தில் ஒரு பகுதி, விஹவ்யம், ம்ருகாரம், ஸர்ப்பாஹுதி:, கந்தர்வாஹுதி:, அஜ்யாநி:, அதர்வஸிரஸம், ப்ரத்யாங்கிரஸம் ’ஸிகும்ஹே..’
தொடர்ந்து அன்ன சூக்தம், வாக் சூக்தம், ஸ்ரத்தா சூக்தம், ப்ரஹ்ம சூக்தம், கோ சூக்தம், பாக்ய சூக்தம், நக்ஷத்ர சூக்தம், பவமாந சூக்தம், ஆயுஷ்ய சூக்தம் முதலிய ஸ்ரேஷ்டமான வேத பகுதிகள் உதகசாந்தியில் இடம் பெறுகின்றது.
நாந்திக்கு மற்றொரு பெயரும் உண்டு. அப்யுதயம் எனவும் இதை அழைப்பார்கள். அப்யுதயம் என்றால் ‘வ்ருத்தி’ எனவும் அர்த்தம் செய்துகொள்ளலாம். இது ஒரு மங்களகரமான கர்மா. சுறுக்கமாக சொன்னால் நமது இல்லங்களில் நடைபெறும் மங்கள சுப கார்யங்களில் சந்ததியினருக்கு மங்களகரமாக ஆசி வழங்க வரும் பித்ருக்களை வரவேற்று உபசரிக்கும் கர்மாவே நாந்தீ ச்ராத்தம். குடும்ப வ்ருத்திக்காக செய்யப்படும்.
முதல்நாளன்றே நடக்கும் இன்னொரு சடங்கு அங்குரார்ப்பணம் என்னும் பாலிகை
தெளித்தல். முதலில் புண்யாஹம் செய்வார்கள். பின்னர் நெல், கடுகு, எள்,உளுந்து, பச்சைப்பயறு ஆகியவற்றை நீரில் நனைத்து வைத்திருப்பார்கள்.
மந்திரபூர்வமாக இவற்றிற்கு பூஜை செய்து ஓஷதி சூக்தம் சொல்லி, 5, 7 எனஎண்ணிக்கையில் சுமங்கலிகளை விட்டு மண்ணாலான கிண்ணங்களில் ஜலத்தோடு தெளிக்கச் சொல்வார்கள். பாலிகைக் கிண்ணங்கள் தனியாக உண்டு. பின்னர்
தினமும் அவற்றிற்கு நீர் தெளித்து வந்து ஐந்தாம் நாள் அவற்றை நீர் நிலைகளில் கரைக்க வேண்டும்.
மறுநாள் காலையில் பையருக்கு மங்கள நீராட்டி, விக்னேஸ்வர பூஜை, புண்யாஹம் போன்றவைகள் முடிந்து பூணூல் போடப்பட்ட சில பிரம்மசாரி பிள்ளைகளோடு
அமர்த்தி வைத்துப் பூணூல் போடப் போகும் சிறுவனுக்கு நெய்யும், பாலும்சேர்த்த உணவு படைப்பார்கள். இதற்குக் குமார போஜனம் என்று பெயர்.
பின்னர் சிறுவனின் உடல் சுத்திக்காக சிகையை மழிப்பார்கள். பின்னர் பையனுக்கு மாமாவின் சீராகக் கொடுக்கப்படும் வெண்பட்டு உடுத்தி முஞ்சம்புல் என்கிற புல்லை முப்புரி நூலாகச் சிறுவனின்இடுப்பில் கட்டி நாபிக்கருகே முடி போடுவார்கள்.இதுசிறுநீர்க்கோளாறுகளைத் தடுக்கும் சக்தி வாய்ந்தது என்று அதர்வ வேதத்தில் வருவதாய்ச் சொல்கிறார்கள்.
பின்னர் சிறுவனுக்கு மாலை போட்டு மான் தோலையும் தோளில் அணிவிப்பார்கள். பையனின் மாமா அவனைத் தன் தோளில் தூக்கிக் கொள்வார். கழுத்தில் மாலையையும் மாமாதான் போடுவார். பின்னர் தாய் வீட்டு சீதனங்களை வரிசையாக எடுத்து வருவார்கள்.
உபநயனம் நடக்கப் போகும் பையனை மணையில் உட்கார்த்தி வைத்து ஆசாரியர் வேத மந்திரங்களைச் சொல்லி ஹோமம் செய்து லெளகீக அக்னியை வளர்த்துக் குழந்தைக்குப் பலாச தண்டம் அளித்துப் பின்னர் குழந்தையை அம்மியின் மேல் நிற்க வைத்து ஆசீர்வாதங்கள் செய்வார். பலாச தண்டம் ஞாபக
சக்தியை வளர்க்கும் எனச் சொல்லப்படுகிறது. மேலும் தேவர்கள் காயத்ரியை ஜபிக்கையில் பலாச மரம் கேட்டுக் கொண்டிருந்து விட்டு காயத்ரியின் மூன்று பாதங்களைப் போல மூன்று மூன்று இலைகளாத் துளிர் விட்டதாம். அதன் பின்னர் சிறுவனின் கையைப் பிடித்துக்கொண்டு ஹோமம் செய்வித்துப் பின்னர் ஆசாரியரே ஹோமத்தை முழுதும் செய்து முடிப்பார். அதன் பின்னர் பிரஹ்மோபதேசம்.
இதுதான் முக்கியமானது. முப்புரி நூல் முன்னாலேயே
அணிவிக்கப்பட்டிருக்கும். இதில் பையனின் மாமா சீராகத் தங்கப் பூணூல், வெள்ளிப் பூணூலும் சேர்த்து அணிவித்திருப்பார்கள். இத்தோடு பூணூலும் அணிவித்திருப்பார்கள். மும்மூர்த்திகளையும்குறிக்கும் இந்த பிரம்ம முடிச்சு.
இந்தப் பூணூல் என்பது பிராமணர் என்பதைக் குறிக்கும்
அடையாளமோ, அணிகலனோ இல்லை. இதன் தொண்ணூற்று ஆறு சுற்றுக்களையும் வாழ்க்கைத் தத்துவமாகவே கூறுவார்கள். நம் உடலின் 25 தத்துவங்கள், ஸத்வம், ரஜோ, தமஸ் போன்ற 3 குணங்கள், திதிகள் 15, கிழமைகள் 7,நக்ஷத்திரங்கள் 27, வேதங்கள் 4, காலங்கள் 3, மாதங்கள் 12 ஆகியன சேர்ந்து 96 என்று கணக்கு. இதற்கான ஸ்லோகம் ஒன்றும் உள்ளது. “திதி வாரம் சநக்ஷத்ரம் தத்வவேதகுணான்விதம். காலத்ரயம் ச மாஸா: ச ப்ரம்ம ஸூத்ரம் ஹி ஷண்ணவம்” என்ற ஸ்லோகம் இதற்கான பொருளைச் சுட்டுகிறது.
கூடி இருக்கும் பெரியோர்களிடம் அநுமதி பெற்றுக்கொண்டு, நவக்ரஹங்களுக்குவழிபாடுகள் செய்து அவற்றைத் திருப்தி செய்து, ஆசாரியருக்குப் பாத பூஜை செய்து, அவரிடம், “ஸாவித்ரியை எனக்கு உபதேசம் செய்யுங்கள்.” எனவிண்ணப்பிக்க வேண்டும். வெண்பட்டால் தந்தை, குரு, மாணவன் மூவரையும் மூடிக் கொண்டு உபதேசம் நடக்கும். குரு உபதேசம் செய்ததும், பலாச தண்டம் எடுத்துக் கொண்டு மாணவனே ஆசாரியருக்கு தக்ஷிணை கொடுப்பான். பின்னர் குருவானவர் சூரிய வழிபாட்டைப் பற்றியும் சொல்லிக் கொடுப்பார். மந்திரங்கள் மூலம் பல்வேறு விதமான உபதேசங்கள் செய்வார். பிரமசரியத்தை அநுஷ்டிக்கும் விதம் குறித்தும் சொல்லிக் கொடுப்பார். பிரமசரியம் அநுஷ்டிக்கும் மாணவன் பிக்ஷை எடுக்க வேண்டும்;
முதல் பிக்ஷை தாயாரும், பின்னர் பிக்ஷையை மறுக்காத எந்தப் பெண்மணியானாலும் பிக்ஷை இடலாம். அதன் பின்னர் தந்தை இன்னும் வேறு யாரேனும் பிக்ஷை இட்டால் வாங்கிக் கொண்டு ஆசாரியரிடம் அதைக் காட்டி அவர் அநுமதி கொடுத்த பின்னரே உணவு உட்கொள்ள வேண்டும். இதுதான் நடைமுறை.
காயத்ரி தன் அம்மாவின் ஆசையை நிறைவேற்றுவதற்காக தான் கேட்கிறாள் என்று விஸ்வநாதனுக்கு புரிந்தாலும் அவள் தெரிந்து தான் கேட்கிறாளா என்று அவனுக்கு சந்தேகம்.
ஆரம்பத்தில் தான் குடுமி கடுக்கன் அணிந்து கொண்டிருப்பதை வெறுத்தவள் தானே?
என்ன தான் இப்போது நிறைய மாறியிருந்தாலும் எவ்வளவு தூரம் பழைய பண்பாடுகளை ஏற்பாள் என்று அவனுக்கு தெரிந்து கொள்ள வேண்டியிருந்தது.
எப்போதுமே அவன் பட்டுவுடன் முரண்படுவது அவனுக்கு கஷ்டமான விஷயம். அதனால் அவள் கேள்விக்கு உடனே பதில் சொல்லாமல் தன் மடியில் இருந்தவளை சீண்டினான்.
"பட்டூ...! முன்னெல்லாம் நீ மடில உக்காந்தேன்னா இருக்கறதே தெரியாது. இப்ப ரொம்ப கனக்கறே டி..?"
வாய் அவளை கிண்டலடித்தாலும் கைகள் அவளை ஆசையாய் இன்னும் தன்னோடு சேர்த்து இறுக்கிக் கொண்டன.
"இது தான் கண் நிறைஞ்ச மனைவினு சொல்றதோ?" விஸ்வநாதன் சிரிக்க காயத்ரி பழைய காயத்ரி ஆனாள்.
அவனை திரும்பி சோகமாக பார்த்தாள்.
விஸ்வநாதன் கல்யாணமான புதிதில் எப்படி இருந்தானோ இப்போதும் அப்படியே இருந்தான்.
தினமும் செய்யும் சூரிய நமஸ்காரம் அவன் உடலை இன்னும் இறுக்கி இரும்பாய் வைத்திருக்க நிறைவான வாழ்க்கை அவன் முகத்தில் கூடுதல் தேஜஸை கொடுத்திருந்தது.
கன்னம் குழி விழ சிரிக்கும் அவன் முகத்தை பார்த்தவள் வருத்தத்துடன் பார்வையை தாழ்த்திக் கொண்டாள்.
"ஆமான்னா. நான் ரொம்ப குண்டா ஆயிட்டேன். பழைய ட்ரெஸ்லாம் கூட சேர மாட்டேங்கறது. நீங்க இன்னும் கல்யாணத்தப்போ வாங்கின ட்ரெஸ்ஸே போட்டுக்கறேள். உங்களுக்கு பக்கத்துல வந்தா ஒண்ணுக்கு பக்கத்துல ஸிரோ மாதிரி இருக்கேன். இல்லன்னா?"
பேசும் போதே குரல் கம்மி விட கண்களில் கழிவிரக்கத்தில் லேசாய் கண்ணீர்.
விஸ்வநாதன் விளையாட்டு வினையாய் போனதை அப்போது தான் உணர்ந்தான்.
அவளை தன் மடியிலேயே முகம் பார்க்கும்படி திருப்பி அமர வைத்தவன் "ஹே..! அசடு..என்ன இது...?" என்று அவளை சமாதானம் செய்ய முயல அதுவும் வினையானது.
"ஆமான்னா அசடு தான். நீங்க எனக்கு பொருத்தமா இல்லைன்னு நினச்சேன். இப்ப தான் புரியறது. நான் தான் உங்களுக்கு பொருத்தமா இல்லன்னு..."
மனைவி என்பவள் எப்போதும் மடக்கி மடக்கி தான் பேசுவாள் என்று இன்னும் விஸ்வநாதனுக்கு புரியவில்லை.
காயத்ரியின் நொந்த பதிலில் விஸ்வநாதன் குனிந்து அவள் முகம் பார்த்து
"பட்டூ..! என்ன இது..? இதுக்கு போய் மூஞ்சிய தூக்கி வெச்சுக்கறே? உண்மையை சொல்லவா? அப்ப விட இப்ப தாண்டி நீ இன்னும் அழகா இருக்கே? ரோஜாப்பூ இன்னும் இன்னும் பெரிசானா அழகு தானே?”
என்றவன் அவள் தோளில் கை வைத்து அணைத்துக் கொண்டான்.
காயத்ரியின் முகத்தில் அவன் பேச்சை கேட்டு கீற்றாய் ஒரு புன்னகை.
"நிஜமாவான்னா சொல்றேள்?" என்று ஆவலாய் கேட்க "ஆமாம்டா..!" என்றவன் லேசாக அவள் சேலையை ஒதுக்கி அவள் வயிற்றில் கை வைத்து
"இங்க மட்டும் தான் கொஞ்சம் கியூட் தொப்பை இருக்கு. அது என் குட்டி பட்டுக்கும் தான் இருக்கு. மத்தபடி இங்க.."
என்று அடுத்து தொட்டுக் காட்ட கைகளை கொண்டு போக காயத்ரிக்கு கோபம் எதற்கு என்றே மறந்து போனது.
அவன் கைகளை இறுக பிடித்துக் கொண்டவள்
"போறும்....போறுன்னா..! நீங்க சொன்னதே போறும்..விடுங்கோ.."
என்று மெல்லிய புன்னகையோடு சொன்னவள் "பேச்சை மாத்தாதீங்கோ..அர்ஜுன் பூணல் பத்தி என்ன சொல்றேள்? " என்று தன் பிடியில் மீண்டும் நின்று கொண்டாள்.
விஸ்வநாதன் அவளைப் போலவே கண்களை அந்த அறை முழுக்க சுழட்டி பார்த்தபடி
"இந்த ரூம்ல என்னமோ இருக்குடி ..பட்டூ.." என்று சொல்ல காயத்ரிக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை
"என்னன்னா இருக்கு..? நேக்கொண்ணும் தெரியலியே..?" என்று அவன் சொன்னது உண்மை என்று நினைத்து அவளும் புதிராய் அறையை சுற்றிப் பார்தாள்.
"இல்ல பட்டூ... இந்த ரூமுக்கு வந்து நீ எது கேட்டாலும் என்னால நோ சொல்ல முடியலியோன்னோ? உண்மையிலேயே நான் விக்ரமாதித்தன் ஆயிட்டேனா? "
என்று விஸ்வநாதன் சீரியஸாக முகத்தை வைத்துக் கொண்டு கேட்க காயத்ரி அவன் தோளில் அடித்தாள்.
"நான் ஒரு நிமிஷம் பயந்தே போய்ட்டேன்...உங்களுக்கு இப்பலாம் சேட்டை அதிகமாயிடுத்து. அர்ஜுனை விட நீங்க தான் அதிகம் விஷமம் பண்றேள்.."
என்று செல்ல கோபத்தோடு சொன்னாள்.
அவள் முகத்தை இரு கைகளாலும் ஏந்திக் கொண்டு
"மனுஷனுக்கு பணம் சொத்து பட்டம் பதவி இதெல்லாம் நிறைவு கொடுக்காது. சுத்தி அவனைப் பத்தி நல்லது நினைக்கிற மனுஷா வேணும்.
அவனை உண்மையா நேசிக்கிற வாழ்க்கைத் துணை வேணும். எனக்கு எல்லாம் கிடைச்சிருக்கு. என் சந்தோஷத்துக்கு என்ன குறைச்சல்..? "
என்று அவள் கண் பார்த்து ஆத்மார்த்தமாக சொன்னவன் நெற்றியில் மென்மையாய் முத்தமிட்டான்.
காயத்ரி அதற்கு சற்றும் குறைவில்லாத அன்போடு அவன் நெஞ்சில் சாய்ந்து கொண்டாள்.
அடுத்த மாதமே பத்மாவின் ஆசைப்படி அர்ஜுன் பூணல் கல்யாணம் கோலாகலமாக நடந்தது.
விஸ்வநாதன் காயத்ரியின் வற்புறுத்தலுக்காக ஒத்துக் கொண்டானே தவிர சின்ன குழந்தை பூணல் போட்ட பிறகு உள்ள சம்பிரதாயங்களை எப்படி கடைபிடிப்பான் என்று கவலை தான்.
ஆனால் காயத்ரி அர்ஜுனை பக்கத்தில் அமர்த்திக் கொண்டு பேசியதை கேட்ட பிறகு அந்த கவலை எல்லாம் போயே விட்டது.
மறுநாளே காயத்ரி பள்ளி விட்டு வந்த அர்ஜுனை பக்கத்தில் உட்கார வைத்துக் கொண்டாள்.
"கண்ணா.! நீ இப்போ குட்டி பையனா ..? இல்ல பிக் பாயா..?"
குழந்தைகளின் பலவீனம் தெரிந்து ஆரம்பித்தாள்.
அர்ஜுன் அம்மா கேட்டதுமே குதித்தெழுந்து
"நான் இப்ப பிக் பாய் மா. பிரியா மாதிரி குட்டி பாப்பா இல்ல..நானே சமத்தா சாப்பிடுவேன்...நானே குளிச்சா பண்ணுறேன்.
அன்னிக்கி..அன்னிக்கி அப்பா மாறியே சூரியனுக்கு நானும் ஹண்ட்ரேட் டைம்ஸ் நமஸ்காரம்லாம் பண்ணினேன். அப்பா கூட என் ஆர்ம்ஸ் தொட்டு பாத்து ஸ்ட்ராங் ஆயிட்டேன்னு சொன்னா..
நீயும் தொட்டு பாரு..."
என்று தன் மெலிந்த கையை மடக்கி பயில்வான் போல வைத்து காட்ட அதை அதிசயமாய் தொட்டு பார்ப்பது போல தொட்டு பார்த்தவள்
"ஆமாண்டா கண்ணா..! ஸ்ட்ராங்கா தான் இருக்கு..."
என்று சொல்ல குழந்தையின் முகத்தில் அப்படி ஒரு பெருமிதம்.
"நீ பெரியவனா ஆயிட்டேன்னு எல்லாருக்கும் சொல்லணுமோன்னோ?" என்று கேட்க என்னவென்று புரியாவிட்டாலும் அர்ஜுன் பலமாய் தலையை ஆட்டினான்.
"அதுக்கு அப்பா போட்டுண்டு இருக்காளே அது மாதிரி நோக்கும் பூணல் போடுவோமா..?" காயத்ரி கேட்க அர்ஜுன் "ஓ..." என்று பெரிதாக தலையாட்டினான்.
"அர்ஜுன் குட்டிக்கு பூணல் போட்டா எல்லாரும் வருவா. அர்ஜுனுக்கு புதுசா அப்பா மாதிரியே பட்டு வேஷ்டி வாங்கணும். அப்பா மாதிரி கழுத்துல தங்க சங்கிலி, மோதிரம் எல்லாம் போடணும். அப்புறம் அர்ஜுனுக்கு புடிச்ச பால் பாயசம், வடை, கொழுக்கட்டை எல்லாம் போடுவா..."
என்று காயத்ரி வர்ணிக்க அர்ஜுன் இடைமறித்தான்.
"அப்போ அன்னிக்கி பிரைட் ரைஸும் காலிபிளவர் மன்ச்சூரியனும் கூட போட சொல்றியா..?" என்று அர்ஜுன் அவனுக்கு பிடித்த ஐட்டங்களை நேயர் விருப்பமாக கேட்டான்.
"அர்ஜுன் பெரியவனா ஆயிட்டா அதெல்லாம் சாப்பிடப் பிடாதே.." என்று காயத்ரி மறுக்க அர்ஜுன் மடக்கினான்.
"அப்ப சித்தப்பா மட்டும் அதெல்லாம் சாப்பிடறாளே..?"
அவன் கேள்விக்கு காயத்ரி திருதிருவென விழிக்க விஸ்வநாதனுக்கு சிரிப்பு தாங்கவில்லை.
"அது...அது எப்பவாவது சாப்பிடலாம்." என்று காயத்ரி சமாளிக்க அர்ஜுன் சற்று யோசித்து விட்டு "அப்ப சரி..." என்று பெரிய மனுஷத்தனமாய் தலையை ஆட்டிக் கொண்டான்.
"நீ பெரிய பையன்னா தினமும் அப்பா பண்ற மாதிரி மூணு வேளையும் சந்தியாவந்தனம் பண்ணனும்..." என்று காயத்ரி அடுத்த முக்கியமான விஷயத்துக்கு வந்தாள்.
"எது..? அப்பா ஒரு கிண்ணத்துல தூத்தம் (தண்ணீர்) வெச்சிண்டு அப்பப்ப எதோ முணுமுணுத்துட்டு ஸ்பூனால அந்த தூத்தத்தை குடிக்கறாளே? அதானே?" என்று அவனுக்கு புரிந்ததை சொல்ல விஸ்வநாதன் சத்தமாகவே சிரித்து விட்டான்.
காயத்ரி அவனை பார்த்து முறைக்க விஸ்வநாதனுக்கு இன்னும் சிரிப்பு வந்தது.
"அர்ஜுன்..அப்படிலாம் சொல்லப்படாது..அப்பா சூரியனுக்கு தான் சுலோகம் சொல்றா. நீயும் சொல்லணும். அப்ப தான் அர்ஜுன் இன்னும் புத்திசாலியா ஆவான்.
அப்பா மாதிரி உயரமா இன்னும் ஸ்ட்ராங்கா ஆயிடுவான். படிப்பு நன்னா வரும். அப்றம் ஸ்கூல் விட்டு வந்ததும் அப்பா கிட்ட மந்திரம் எல்லாம் கத்துக்கணும்.”
"அம்மா.. அப்பா மாறியே எனக்கும் தோடு போட்டு விடுவியா..?"
அர்ஜுன் அவன் தேவைகளை கேட்க அவன் கன்னத்தை வழித்து முத்தம் கொடுத்தவள்
"அது பேரு கடுக்கன்டா குட்டி.. என் மொக்கள குட்டிக்கு கடுக்கன் வைரத்துல போடுவோமா..? குடுமி கூட வெச்சுக்கறியா..?"
என்று காயத்ரி கேட்க விஸ்வநாதன் திகைத்துப் போனான்.
அர்ஜுன் சொன்னதெல்லாம் செய்வானோ இல்லையோ காயத்ரியின் இந்த மனமாற்றம் அவன் எதிர்பார்க்கவே இல்லை.
ஒரு காலத்தில் இந்த கடுக்கனுக்காகவும் கட்டுக்குடுமிக்காகவும் அவனை மணக்க மறுத்தவள் இன்று தங்கள் மகனிடமே அதை வைத்துக் கொள்ள சொல்கிறாள் என்றால்?
முன்பே நளினாவின் திருமணம் தோல்வி அடைந்ததை சொல்லும் போது சொன்னாள் தான். இந்த குடுமியையும் கடுக்கனையும் இனி எடுக்க வேண்டாம் என்று கூட சொல்லியிருக்கிறாள்.
அவ்வளவு ஏன்?
இந்த ஏழு ஆண்டுகளில் அவன் உடையையோ தோற்றத்தையோ ஒரு முறை கூட குறை சொன்னதில்லையே?
அப்போதெல்லாம் அவளை விளக்கம் கேட்கா விட்டாலும் இனி வேறு வழியில்லை என்று ஏற்றுக் கொண்டு இருக்கிறாள் என்று தான் விஸ்வநாதன் நினைத்திருந்தான்.
எப்போதிருந்து அவளுக்கு இதெல்லாம் பிடிக்க ஆரம்பித்தது?
அதன் பிறகு காயத்ரி அர்ஜுனிடம் பேசியது எதுவும் அவன் கவனிக்கவே இல்லை. அவன் சம்மதித்து விட்டான் என்பதை காயத்ரியே பத்மாவிடம் சொல்ல அவர் மாசியிலேயே நல்ல நாள் பார்த்தார்.
"மாசி பூணல் பாசி படரும்னு சொல்லுவா. அதனால மாசிலயே போட்டுருவோம்"
என்று பத்மா சொல்லி விட அதன் பிறகு அப்பீல் ஏது?
காயத்ரிக்கு விஸ்வநாதனின் செல்வாக்கும் வசதியும் அன்று தான் முழுதாக தெரிந்தது.
மாம்பலத்திலேயே பெரிய மண்டபத்தை ஏற்பாடு செய்து சமையலுக்கு கும்பகோணத்தில் இருந்து ஆட்களை வரவழைத்திருந்தான்.
அர்ஜுனுக்கு பட்டு வேட்டி கட்டியவுடன் அவ்வளவு சந்தோஷம்.
"நானும் அப்பா மாரி பெரியவனாயிட்டேன்.." என்று அவன் குதூகலித்தது பார்த்து எல்லோர் முகத்திலும் புன்னகை.
அதோடு மட்டும் இல்லாமல் கிராப் வைத்த தலையில் சின்னதாக குடுமி வைத்திருந்தான். காதில் சிறிய வைர கடுக்கன்.
“பார்க்க சின்ன வயசுல இருந்த விச்சுவை பாக்கற மாதிரியே இருக்கு “ என்று பத்மா சொல்லி மாய்ந்து போனார். எல்லாம் காயத்ரியின் வேலை.
விஸ்வநாதன் அதையெல்லாம் பார்த்தாலும் காயத்ரியிடம் எதுவும் கேட்கவில்லை.
காயத்ரி அவன் ஏதேனும் சொல்வானோ என்ற எதிர்பார்ப்போடு அவன் முகத்தை பார்த்தாலும் அவனிடம் இருந்து எந்த எதிரொலியும் இல்லை.
சின்ன பட்டுக்குட்டிக்கு குட்டி பட்டு பாவாடை அணிவித்திருந்தாள் காயத்ரி.
பாவாடை அணிந்து வாய் கொள்ளா சிரிப்புடன் கன்னத்தில் த்ரிஷ்டி பொட்டோடு இருந்த தன் மகளை யாரிடமும் விடாமல் விஸ்வநாதன் மணையிலேயே தன் மடியில் வைத்துக் கொண்டு அமர்ந்திருந்தான்.
பக்கத்தில் அர்ஜுன் பெரியவன் என்றா ஹோதாவில் பலகையில் அமர்ந்திருக்க அவன் பக்கத்தில் காயத்ரி அமர்ந்திருந்தாள்.
அவளும் கருநீல பட்டுப்புடவையை மடிசாராக அணிந்திருக்க கழுத்தில் விஸ்வநாதன் திருமணத்தின் போது போட்ட வைர நெக்லெஸும் கையில் சீமந்தத்தின் போது போட்ட வைர வளையலும் அவள் திரும்பும் பக்கம் எல்லாம் ஜொலித்தது.
முதல் நாள் உதக சாந்திக்கு இருபது சாஸ்திரிகளை அழைத்திருந்தான்.
அத்தனை சாஸ்திரிகளும் சேர்ந்து குழந்தை ஆரோகியத்துடனும் ஞானத்தோடும் விளங்க வேண்டும் என்று பிரார்த்தித்து ஒரே குரலாய் ஜபிக்க விஸ்வநாதன் கண்களை மூடியபடி அவர்களோடு சேர்ந்து சொன்னான்.
அப்பா கண் மூடி மந்திரம் சொல்வதை பார்த்து மடியில் இருந்த குட்டி பட்டுவும் இரு கை கூப்பி கண்களை மூடிக் கொண்டாள்.
அவ்வப்போது கண்களை திறந்து அப்பா கண்ணை திறந்து விட்டாரா என்று பார்த்துக் கொண்டாள்.
அர்ஜுன் கூட எந்த சேட்டையும் செய்யாமல் அமைதியாய் இருந்தான். முன்பே விஸ்வநாதன் கண்ணால் அரவிந்தை அழைத்து தன் பக்கத்தில் உட்கார வைத்திருந்தான்.
அவனையும் சேர்ந்து ஜபம் சொல்ல சொல்லி சைகை காட்ட வந்தவர்களை வெங்கடேசனும் ஜானகியும் கவனித்துக் கொண்டனர்.
தங்கள் மகள் குடும்பத்தோடு மணையில் உட்கார்ந்து பேரனுக்கு உபநயனம் செய்து வைப்பதை பார்த்து பார்த்து இருவரும் பூரித்து போயிருந்தனர்.
அடுத்த நாள் காலையில் நாந்தியில் இருந்து நிகழ்ச்சி ஆரம்பித்தது. அதற்குள் குடும்பமே குளித்து தயாராகி இருந்தனர்.
காயத்ரி இப்போது விஸ்வநாதன் பூணலுக்காக வாங்கிக் கொடுத்திருந்த அரக்கில் நீலக் கரை வைத்த பட்டுச்சேலையை மடிசாராய் அணிந்திருந்தாள்.
கழுத்தில் சிவப்பு அட்டிகை. கையில் வைர வளையல்களோடு சிவப்புக் கல் வளையல்களும். நெற்றியில் வகிட்டில் வைத்த குங்குமத்தோடு பார்க்கவே கொள்ளை அழகாய் இருந்தாள்.
விஸ்வநாதன் அவளுடைய அலங்காரத்தை பார்த்து ஏதும் சொல்வானோ என்று எதிர்பார்த்தவளுக்கு ஏமாற்றமே.
தன் குட்டி பட்டுவுக்கு தாமரை நிற பட்டுப் பாவாடையை தானே அணிவித்து தயார் செய்தவன் அவள் மலர்ந்து சிரிக்கவும் "என் பட்டுக்குட்டி கொள்ளை அழகு.." என்று குழந்தையின் கன்னத்தில் முத்தம் கொடுத்து தூக்கிக் கொண்டான்.
'எனக்கு வில்லியே நீதாண்டி.." என்று மகளை காயத்ரி முறைத்தாலும் அதன் பிறகு அப்பா மகள் இருவரையும் அவளும் கண்டு கொள்ளவில்லை. அர்ஜுனை தயார் செய்வதை தன் பொறுப்பில் எடுத்துக்கொண்டாள்.
அப்பாவை போலவே ஒல்லியான உடல்வாகுடன் சிவந்த நிறமாய் அதே போல கன்னம் குழி விழ சிரிக்கும் மகனை தானே குளிக்க வைத்து மீண்டும் அழகாய் வேட்டியை கட்டி விட்டு அவனுக்கு கழுத்தில் சங்கிலி, கையில் ப்ராஸ்லெட், மோதிரம் அணிவித்தவள் நெற்றியில் நெஞ்சில் தோளில் விபூதியை குழைத்து பட்டையாய் போட்டு விட அர்ஜுன் சமத்தாய் எல்லாம் செய்து கொண்டான்.
மற்றவர்கள் வந்தவரை கவனித்துக் கொள்ள நாந்தி தொடங்கியது. தெய்வமாய் போன தன் தந்தை வந்து தங்களை ஆசிர்வதிக்க வேண்டும் என்று மனமுருக வேண்டிக் கொண்டு விஸ்வநாதன் அபியுதய ஸ்ரார்த்தம் (திவசம்) செய்தான்.
எல்லா நிகழ்வுகளிலும் மகள் மடியில் அமர்ந்திருக்க பக்கத்தில் மகனும் மனைவியும் அமர்ந்திருக்க விஸ்வநாதன் ஸ்ரத்தையாய் செய்தது பார்க்கவே அழகாய் இருந்தது.
அதன்பிறகு நிகழ்வுகள் மளமளவென்று நடந்தேறியது. அர்ஜுனுக்கு முதலில் சில சிறுவர்களோடு உணவளித்து அதன்பிறகு அவனுக்கு முடி திருத்தினர்.
மீண்டும் அர்ஜுனை குளிக்க வைத்து பட்டு அணிவித்து மனையில் அமர்த்தி தொடர்ந்து பூணுலை அணிவித்து மந்திர உபதேசம் செய்வித்தான் விஸ்வநாதன்.
வந்தவர்கள் அனைவரும் மகிழ்வோடு செல்ல வீடு பழையபடி ஆக இரண்டு நாட்கள் ஆனது.
இரண்டு நாட்கள் விஸ்வநாதனும் எங்கும் செல்லாமல் ஓய்வில் வீட்டிலேயே இருந்தான்.
காயத்ரியும் கம்பெனியில் விடுப்பு எடுத்திருக்க அனைவரும் களைப்பு தீர ஓய்வெடுத்திருந்தனர்.
அன்று பாலோடு தங்கள் அறைக்கு வந்த காயத்ரியை விஸ்வநாதன் ஆவலோடு எதிர்பார்த்திருந்தான். அவன் பட்டுவோடு பேசியே பல நாட்கள் ஆகியிருந்தது.
இந்த ஒரு மாதமாக வீட்டை கவனிக்கவும் பூணலுக்கான ஏற்பாடுகளை செய்வதிலும் மும்முரமாய் இருந்தனர்.
விஸ்வநாதன் தினமும் அர்ஜுனுக்கு சந்தியாவந்தனம் செய்யும் முறையை சொல்லிக் கொடுக்க சொன்னபடி கேட்டுக் கொண்டான் பிள்ளை.
காயத்ரி சொன்னபடியே பேசிப் பேசி பிள்ளையை அப்பாவிடம் கற்றுக் கொள்ளும்படி தூண்டி விட்டுக் கொண்டிருந்தாள்.
இரண்டு நாட்களுக்கு பிறகு அன்று தான் இருவருக்கும் தனிமையில் பேசிக் கொள்ள நேரம் கிடைத்தது.
காயத்ரி ஆவலோடு தன்னை எதிர்பார்த்து தன் முகத்தையே பார்த்துக் கொண்டிருக்கும் விஸ்வநாதனை பார்க்காமலே அவன் கைக்கு எட்டும் தூரத்தில் பாலை வைத்து விட்டு அறையை ஒதுங்க வைக்கும் வேலையில் இறங்கினாள்.
குழந்தைகள் இருவரும் வழக்கம் போல அவர்களின் பாட்டியோடு படுத்துக் கொண்டு விட இவர்கள் மட்டுமே.
விஸ்வநாதனின் கண்கள் ஆசையாய் மனைவியையே சுற்றி வந்து கொண்டிருந்தது.
அவன் தன்னை பார்ப்பதை உணர்ந்தாலும் காயத்ரிக்கு கோபம்.
"ஹுக்கும்.. இவருக்கு பொண்ணு இருந்துட்டா நான் இருக்கறதே கண்ணுக்கு தெரியாது.
இப்ப பொண்ணு தூங்கிட்டான்னவுடனே என்னை என்ன பார்வை வேண்டிக் கிடக்கு...?"
என்று முணுமுணுத்துக் கொண்டு வேலையை முடித்தாள்.
முடிந்த வரை அவன் அருகிலேயே வராமல் அறையை சுற்றி வந்தவள் இனி செய்ய வேறு வேலை இல்லை என்றதும் வேறு வழியில்லாமல் அவன் படுத்திருந்த கட்டிலின் அருகில் வந்தவள்
"ஏன்னா..? இன்னும் பாலை குடிக்கலியா? சரி.. உங்களுக்கு வேணுங்கறப்போ குடிங்கோ. நேக்கு தூக்கம் வருது..."
என்று சொல்லியபடி அவனை தாண்டி கட்டிலின் அந்தப் புறம் படுக்கப் போக "கெடுத்தாளே கதையை..." என்று சத்தமாக முணுமுணுத்தான் விஸ்வநாதன்.
"ஒய்..! என்ன அதுக்குள்ள தூக்கம்? அதான் மத்தியானம் மூணு மணி நேரம் நன்னா தூங்கினியே..? என் பொண்ணு தான் நேக்கு சாதம் போட்டா..?" என்று அவளை வம்பிழுத்தான்.
அவன் இப்படி சொன்ன பிறகும் காயத்ரி பொங்காவிட்டால் பிறகு அவள் காயத்ரி இல்லையே ?
அவ்வளவு தான். படுத்திருந்தவள் எழுந்து உட்கார்ந்து
"ஓஹோ! அப்போ உங்க பொண்ணு தான் காத்தால சமையல் பண்ணினாளா? ஆத்துல போட்டது போட்டபடி இருந்ததை எல்லாம் ஒழிச்சு வெச்சாளா..? கல்யாணம் விஜாரிக்க் வந்தவாளை எல்லாம் கவனிச்சாளா..?
அப்புறமும் எல்லாருக்கும் காபி போட்டுக் குடுத்து டிபன் பண்ணிக் குடுத்தாளா..? இதோ ராத்திரி சமையல் உள்ள ஒழிச்சு சுத்தம் பண்ணினாளா...?"
என்று வரிசையாக பட்டியல் போட அவளுக்கு மேல் மூச்சு கீழ்மூச்சு வாங்கியது.
விஸ்வநாதன் அவள் வேகமாக பேசியதை கேட்டு உள்ளுக்குள் சிரித்துக் கொண்டான். வெளியே சிரித்தால் அவளும் பிள்ளைகளோடு படுக்க போய் விட்டால் என்று பயம்.
ஆனாலும் அவன் பட்டுவை சீண்டாமல் அவனால் இருக்க முடியாதே?
"நீ வீர பாண்டிய கட்டபொம்மன் படம் பாத்திருக்கியா பட்டூ..?" சம்மந்தமே இல்லாமல் அமைதியாக அவன் கேட்க காயத்ரிக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை.
'எதுக்கு இப்போ சம்மந்தமில்லாம அந்த படத்தை பத்தி கேக்கறார்..?' என்று குழம்பிப் போனாள்.
"இல்லியே ன்னா.." என்று பதில் சொன்னாள்.
விஸ்வநாதன் கைகள் சற்று எட்டி அமர்ந்திருந்த அவன் பட்டுவை மெல்ல கிட்டே இழுத்தன. அவன் கேள்வியில் லயித்தவளுக்கு இது தெரியவில்லை.
"நீ விதி படம் பாத்திருக்கியோ..?" என்று விஸ்வநாதன் அடுத்த கேள்வியை கேட்க அந்த படங்களை எல்லாம் காயத்ரி கேள்விப்பட்டதே இல்லை.
"இதெல்லாம் எப்பன்னா வந்துது..? ரொம்ப நன்னா இருக்குமா ?" என்று காயத்ரி கேட்டபோது அவளுக்கு ஏன் கோபம் என்பதே மறந்து போயிருந்தது.
அவன் கட்டிலில் நன்றாக நிமிர்ந்து அமர்ந்து அவன் பட்டூவையும் தூக்கி மெல்ல மடியில் அமர்த்திக் கொண்டான்.
"ஒரு வேளை நீ கோர்ட்டுக்கு ஏதும் போனியோ டா..?" என்று அடுத்து கேள்வி கேட்க காயத்ரிக்கு சுத்தமாக ஒன்றுமே புரியவில்லை.
இப்போது அவன் முகத்தை நிமிர்ந்து பார்த்தவள் "என்னன்னா சம்பந்தா சம்பந்தம் இல்லாம பேசறேள்..?" என்று கேட்க அவன் கைகளோ ஆசையாய் பட்டுவை தன் நெஞ்சில் சாய்த்துக் கொண்டன.
"இல்லடா பாயிண்ட் பாயிண்டா பேசினியே..? அதான் கேட்டேன்.." என்றவன் அவள் முகத்தை நிமிர்த்தி அவள் மூக்கோடு மூக்கை உரசினான்.
"என்ன பண்றேள்..?" என்று காயத்ரி சிணுங்க "உன் மூக்கு மேல கோபம் ஒட்டிண்டு இருந்ததோன்னோ..? அதை தட்டி விட்டுண்டு இருந்தேன்..?" என்று சிரித்தான்.
அவன் கன்னக்குழி சிரிப்பில் தன்னையும் மீறி சிரித்த காயத்ரி "சரி..! அந்த படத்தை பத்தியெல்லாம் ஏன் சொன்னேள்? சொல்லுங்கோ..?" என்று கேட்டாள்.
அவள் கோபம் மறைந்து விட்டதை உணர்ந்து கொண்ட விஸ்வநாதன் " இப்ப அதுவா முக்கியம்? நம்ம பட்டூ சின்ன குழந்தை டி...அவளோட போட்டி போடுவியா..?" என்று ஆதூரமாய் கேட்க கையோ அவள் கன்னத்தை வருடியது.
"உங்களோடன்னா எனக்கு எல்லாரும் போட்டி தான். பூணல் அன்னிக்கி அவ்வளவு அழகா டிரஸ் பண்ணிண்டு நின்னேன். எல்லாரும் சொன்னா.
நீங்க ஒரு வார்த்தை சொன்னேளா? உங்க பட்டூவை தான் கொஞ்சிண்டு இருந்தேள்..?"
காயத்ரிக்கு.கோபம் இல்லையென்றாலும் இன்னும் குறை இருந்தது.
"அப்போ சொன்னா இப்படி சொல்ல முடியாது..இப்போ சொல்றேன்.." என்றவன் அவளை இறுக அணைத்து தன் பெண்ணுக்கு செய்தது போல
"ரொம்ப அழகா இருக்கேடா பட்டூ. எப்பவும் என் பட்டூ நீ தான். இந்த பட்டூ குடுத்த பரிசு தானே அந்த குட்டி பட்டூ. ! "
என்று கன்னத்தில் அழுத்தி முத்தமிட்டான்.
அந்த முத்தத்தில் காயத்ரியின் கோபம் கரைந்தோட அவன் நெஞ்சில் சாய்ந்து கொண்டாள்.
அவள் தலையை வருடியவன்
"நான் இந்த நிமிஷம் ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கேன் டா பட்டூ. நான் தான் உன்னை விரும்பி கல்யாணம் பண்ணிண்டேனே ஒழிய நீ வேற வழியில்லாம தான் என்னை ஏத்துண்டியோ அப்படின்னு ஒரு உறுத்தல் இருந்துண்டே இருந்தது.
இன்னும் கூட என் குடுமியும் தொழிலும் நீ சகிச்சிண்டு போறியோன்னு நிறைய தடவை நினைச்சிருக்கேன். நேக்குமே அர்ஜுனுக்கு பூணல் போடணும்னு தோணினாலும் நீ என்ன நினைக்கறியோன்னு யோஜனை.
ஆனா நீ நடந்துண்டதை பாத்ததும் எனக்கு அப்படி ஒரு ஆறுதல். அதுவும் அர்ஜுனை நீ குடுமி வெச்சுக்கறியான்னு கேட்டபோது எனக்கு எப்படி இருந்தது தெரியுமா..? எனக்கு..எனக்கு சொல்லத் தெரியல..."
என்றவன் அவளை தன் நெஞ்சோடு சேர்த்து அணைத்துக் கொண்டான்.
சற்று நேரம் அவன் அணைப்பில் அடங்கியிருந்தவள் மெல்ல நிமிர்ந்து பார்க்க அவன் கண்ணோரத்தில் ஒரு பொட்டு கண்ணீர்.
காயத்ரி இரு கைகளாலும் அவன் கன்னங்களை பற்றிக் கொண்டு
"தெரியாம நான் உங்களை எவ்வளவு நோகடிச்சிருக்கேன்..? ரொம்ப சாரின்னா. என்னை மன்னிச்சிடுங்கோ. அதெல்லாம் வயசுக்கோளாறுல ஆரம்பத்துல சொன்னது. இப்ப நான் மனசார சொல்றேன்.
இந்த மாதிரி அருமையான குடும்பம் யாருக்குமே கிடைக்காதுன்னா. அதை விட உங்கள மாதிரி ஒரு ஆம்படையான் கிடைக்க எத்தனை ஜென்மத்துல புண்ணியம் பண்ணிருக்கேனோ? நீங்க என்றென்றும் வேண்டும் எனக்கு .."
என்று அவன் கண்களை பார்த்து சொல்ல அந்த அறையெங்கும் அவர்களின் அன்பு நிறைந்திருந்தது.
‘யக்ஞோபவீதம் பரமம் பவித்ரம் ப்ரஜாபதே: யத்ஸஹஜம் புரஸ்தாத்’
ஒவ்வொரு குழந்தைக்கும் முதல் குரு அம்மா, இரண்டாம் குரு தந்தை, மூன்றாம் குருதான் அந்தக் குழந்தையை சரியான வழி காட்டி இறைவனின் பாதாரவிந்தத்தை நினைக்க வைத்து, கல்வி கேள்விகளில் சிறக்க வைத்து . வாழ்வில் ஒரு நல்ல தகுதியை ஏற்படுத்தி, இறைவன் பெருமைகளை உபதேசம் செய்து . முறையாக வாழ வழி காட்டுபவர் மூன்றாவதாக குரு அமைகிறார்.
ஆகவேதான் மாதா, பிதா, குரு, தெய்வம். என்னும் முறையான அடுக்கை அமைத்து சொல் வழக்கு ஏற்பட்டது
முதலிலேயே தாயானவளுக்கு தொப்புள் கொடி வழியே எல்லா பந்தங்களும் ஏற்பட்டு விடுகின்றன. குழந்தையிடம் மானசீகமாகவும், ஆத்மார்த்தமாகவும், அதன் பிறகு செய்கையாலும் , எடுத்து அணைத்துக் கொள்வதாலும், முத்தமாரி பொழிவதாலும், கனகமுலைப் பால் அளிப்பதாலும்,
'பால் நினைந்தூட்டும் தாயினும் சாலப்
பரிந்து நீ பாவியேனுடைய ஊனினை உருக்கி உள்ளொளி பெருக்கி...'
என்று திருவாசகத்திலே மாணிக்கவாசகப் பெருமான் கூறியதைப் போல கருவறை என்னும் அந்தகாரத்திலிருந்து நம்மை மீட்டு தன்னலம் கருதாது நம்மைப் பேணும் தாய்தானே முதல் குரு!
குரு. ‘கு’ என்றால் அந்தகாரம். இருட்டு. அறியாமை என்கிற இருட்டு. ‘ரு’ என்றால் அதை அகற்றுபவர். அதில் முதல் இடம் பிடிப்பவள் தாய்தான்.
இரண்டாவதாக தந்தை. எப்போதும் கையைப் பிடித்துக் கொண்டு வழி நடத்தி அனைத்தையும் கற்றுக் கொடுப்பவன் தந்தை. ஆகவே தந்தையானவன் தன் குழந்தைக்கு தகுதிகளை, அறிவை ஞானத்தை வளர்க்க ஒரு குருவிடம் கொண்டு சென்று ஒப்படைக்க வேண்டும். அப்படி ஒரு குருவிடம் ஒப்படைக்க அடிப்படைத் தகுதியாவது வேண்டும்.அந்த அடிப்படைத் தகுதிதான் உபநயனம்.
முப்புரி நூல் என்பது பூணூலின் சரியான வடிவம்
மூன்று நூல்களை "பிரும்ம முடிச்சு" என்னும் முடிச்சால் ஒன்றாக இணைத்து அதைப் பூணூல் என்பர். அந்தப் பூணூலை அணிவிக்கும் வைபவத்தை "பிரும்மோபதேசம்" என்று கூறுவர். அதாவது குழந்தையின் தகப்பன் "பிரும்மாவின்" ஸ்தானத்தில் இருந்து குழந்தைக்கு உபதேசம் செய்வித்தல் என்று பொருள்.
ஒரு மனிதனுக்கு நயனம் என்பது கண்களைக் குறிக்கும். சாதாரண கண் வேறு ஞானக் கண் வேறு, சாதாரண கண்ணை ஞானக் கண்ணாக மாற்ற கல்வி கற்க வேண்டும். கல்வி கற்க தகுதியாக மாறுவதே உபநயனம்.
அதனால் ஞானக் கண் திறக்க வேண்டுமானால் நமக்கு இருக்கும் கண் போதாது. உப நயனம் வேண்டும். அதாவது இன்னொரு கண், அறிவுக் கண் , வேண்டும்.
அதனால்தான் அந்தக் குழந்தைக்கு முதல் பிரும்மோபதேசம் செய்ய தகப்பனுக்கே முதல் தகுதி வருகிறது .அப்படி அடிப்படைத் தகுதிகளை கைக்கொண்டு குருவை அடைந்து குருகுலவாசம் செய்து ,குருவுக்கு முறையாக பணிவிடைகள் செய்து ,அவர்தம் அடிதொட்டு நடந்து முறையாக கல்வி கற்க வேண்டும். அப்படி கல்வி கேள்விகளில் முழுமை பெற்றவனே முழு மனிதன் என்னும் தகுதியை அடைகிறான் என்று சாத்திரங்கள் கூறுகின்றன.
நமது முன்னோர்கள் பித்ருக்கள் என்று அழைக்கப் படுகிறார்கள். அவர்களுக்கு நாம் செய்ய வேண்டிய கர்மாக்களை செய்ய பூணூல் என்னும் முப்புரி நூல் அணிந்தவர்க்கே தகுதி உண்டு என்று சாத்திரங்கள் சொல்கின்றன.
சுப காரியங்கள் செய்யும் போது முப்புரி நூலை இடவலமாகவும் அதாவது இடது தோளிலிருந்து வலது பக்கமாக தொங்கும் படியாகவும், அசுப காரியங்கள் செய்யும்போது வல இடமாகவும் அதாவது வலது தோளிலிருந்து இடது புறமாக தொங்கும் படியாகவும் இந்த முப்புரி நூலை அணிந்து கொள்ளவேண்டும் என்பது சாத்திர விதி.
பொதுவாக ஒரு கல்யாணத்தை எப்படிக் கொண்டாடுகிறார்களோ அப்படி நல்ல நாள் குறித்து, நல்ல சுபயோக வேளை குறித்து, மண்டபம் ஏற்பாடு செய்து உறவினர்களுக்கெல்லாம் பத்திரிகை அனுப்பி முறையாக அழைத்து உதக சாந்தி , நாந்தி என்ற இரண்டையும் முதல் நாள் செய்வார்கள்.மறுநாள் குமார போஜனமும், பின்னர் உபநயனமும், பிரும்மோபதேசமும் நடக்கும் .
பிரும்மச்சாரியாக பிரும்மோபதேசம் பெற்று முப்புரி நூல் அணிபவன் பிரும்மச்சாரியாகிறான். அடுத்து ஒரு பெண்ணை கன்னிகாதானம் பெற்று திருமண பந்தத்தில் இணைத்துக் கொள்ளும்போது கிருகஸ்தனாகிறான்.அப்போது அவனுக்கு இரண்டு முப்புரி நூல்கள் அணிவிக்கப்படும்.
பிரும்மச்சாரியாகத் தகுதி பெறும்போது ஒற்றை வஸ்திரம், இடுப்பில் நாலு முழத் துண்டு ஒன்றுதான், ஒற்றை முப்புரி நூல்தான். கிருஹஸ்தனாக தகுதி பெறும்போது இரட்டை வஸ்திரம். இடுப்பில் பஞ்சகச்சம் என்னும் வேட்டியும் , அதன் மேல் உத்ரீயம் என்னும் மேல் வஸ்திரமும் இரட்டை முப்புரி நூலும் தகுதியானவை.
ஆகவே பிரும்மோபதேசம் பெற்றவன் தினமும் மூன்று வேளைகளிலும் அதாவது சூரிய உதய நேரத்திலும் , உச்சிகால சூரியன் வேளையிலும், மாலை சூரியன் அஸ்தமனமாகும் வேளையிலும் சந்தியா வந்தனம் என்னும் கிரமத்தை செய்ய வேண்டும். சூரிய உபாசனைக்கு காயத்ரி மந்திரம் மிகவும் உகந்தது.
இந்த பிரும்மோபதேசம் என்பதே காயத்ரி மூல மந்திரத்தை அடிப்படையாக வைத்து செய்யப் படுவதே. காயத்ரி மூல மந்திரமாகிய
" ஓம் பூர்ப்ப வசுஹு தசவிதுர் வர்ரெண்யம்
பர்கோ தேவஸ்ய தீமஹி தியோய ந பரசோதயாத்" என்பதே
இந்த மூல மந்திரத்தை ஏற்படுத்தியவர் விஸ்வாமித்ர மஹரிஷி
தன்னுடைய காயத்தையே அதாவது உடலையே குத்து விளக்கின் ஐந்து முனைகளில் தலையை ஒரு முனையிலும், கால்கள் இரண்டையும் மற்ற இரு முனைகளிலும், கைகள் இரண்டையும் மற்ற இரு முனைகளிலும் வைத்துக் கொண்டு கூறிய மந்திரம் ஆகவே உடலையே அதாவது காயத்தையே திரியாகப் போட்டு தன்னையே தீபமாக உயர்த்திக் கொண்டவர் விஸ்வாமித்ரர்.
ஆகவேதான் காயத்ரி மந்திரம் என்னும் பெயர் ஏற்பட்டது. காயத்ரி தேவியை பூஜிக்க தகுந்த மந்திரமாக காயத்ரி மந்திரம் இருக்கிறது.
அரசர்கள், வியாபாரிகள் போன்றவர்களுக்குப் பூணூல் என்னும் முப்புரி நூல் இருக்கும்.
விசுவாமித்திரர் என்ற முனிவர் இயற்றியதாகக் கூறப்படும் (ரிக் வேதத்தின்) மூன்றாவது மண்டலத்தில் (3.62.10) [1] உள்ள ஒரு அருட்பாடல் காயத்திரி மந்திரம் ஆகும். மக்களுக்கு ஒளியைத் தரும் கதிரவனை வணங்க இந்த மந்திரம். இது பதினெட்டு (வடமொழி ) எழுத்துகளால் ஆனது.தேவி காயத்ரி, ருத்ர காயத்ரி, விஷ்ணு காயத்ரி, சுப்ரமணிய காயத்ரி, கணேச காயத்ரி, சப்த கன்னியருக்கு தனித் தனியாக காயத்ரி மந்திரங்கள்
உபநயனத்தின் போது தந்தையானவர் மகனுக்கு குருவைக் காட்டி, “இனி இவர் தான் சிலகாலங்களுக்கு உனக்குத் தந்தை.” என்று காட்டுவார். குரு மூலமே காயத்ரி மந்திர உபதேசமும் நடக்கும். அதன் பின்னர் குறைந்தது பனிரண்டு வருஷங்கள் குருவிடம் மாணவனாக குருகுலத்தில் இருக்க வேண்டும்.
கர்ப்பாஷ்டமேஷு ப்ராமண உபநயீத
கர்ப்பைகாதெசேஷு ராஜன்யம் கர்ப்பத் வாத்யசேஷு வைஸ்யம்
என்ற இந்த ஸ்லோகம் இது ராஜாக்களான க்ஷத்திரியர்களுக்கும், வைசியர்களுக்கும் கூட இருந்ததைக் காட்டுகிறது.
பொதுவாக இதற்கு வயசும் உண்டு. ஆகவே கர்ப்பகாலத்தையும் சேர்த்தெ எட்டு வயசு ஆக வேண்டும். ஏனெனில் இந்த வயதில் குழந்தை குழந்தையாகவே இருப்பான். மனதில் விகார எண்ணங்கள் இராது. இது பிராமணருக்கானது.
க்ஷத்திரியர்களுக்கான காலகட்டம் பதினொரு வயதில் இருந்து 22 வயது வரைக்கும். வைசியர்களுக்கான கால கட்டம் 12 வயதில் இருந்து 24 வயதுக்குள்ளாக. அதற்குள்ளாக உபநயனம் செய்துவிட வேண்டும். இந்த உபநயனம்செய்விப்பதன் மூல காரணமே அந்தக் குழந்தை ஜபிக்கும் காயத்ரி மந்திரத்தின் ஆன்மீக அதிர்வலைகள் அவனுக்கு மட்டுமின்றிச் சுற்றி உள்ளவர்களுக்கும்ஏற்படுத்தும் நன்மையைக் கருத்தில் கொண்டே செய்யப்படுகிறது. குழந்தையின் மனதில் காமம் புகுந்து கொள்ளுமுன்னர் உபநயனம் செய்விக்க வேண்டும். மனதைஒருநிலைப்படுத்த காயத்ரி மந்திரம் துணை நிற்கும். ப்ரம்ஹ தேஜஸை உபநயனம் செய்வித்த பிள்ளை சம்பாதித்துக் கொண்டு மற்றவர்களுக்கும் அதன் மூலம்
நன்மையை ஏற்படுத்த முடியும்.
உபநயனம் பற்றி அடுத்துப் பார்ப்போம்
உதகசாந்தி கர்மாவானது உபநயனம், சீமந்தம் ஆகிய விசேஷங்களுக்கு அங்கமாக, பூர்வாங்கமாக, செய்யப்படும்.
இந்த பிரயோகம் போதாயன மகரிஷியினால் சொல்லப் பட்டதாகும்.
பூணுல் போட்டுகொள்ளும் பையனை க்ருஹங்கள் படுத்தாமல் இருப்பதற்காகவும், க்ருஹங்களின் தோஷம் ஏதவது இருந்தால் அவைகள் நீங்குவதற்காவும், பையனுக்கு புத்தி கூர்மை, தேஜஸ், ஆயுரார்பிவ்ருத்தி, வேத அத்யாயனம் செய்ய பூர்ண யோக்யதை ஏற்படுவதற்காகவும், எல்லோரும் சுபிக்ஷமாக இருப்பதற்காகவும், இந்த கர்மா செய்யப்படுகின்றது.
இதனால் பல பாவங்களும் தொலைகின்றது. லோக க்ஷேமார்த்தமும் இதில் பிரார்த்தனை உண்டு.யஜுர்வேத ஸம்ஹிதை மற்றும் தைத்ரீய ப்ராஹ்மண பகுதிகளிலிருந்து கிட்டத்தட்ட 40க்கு மேற்பட்ட விசேஷ மந்திரங்களும் சூத்ரங்களும் இந்த ஜபத்தில் அடங்கும்.
ரக்ஷோக்னம், ஆயுஷ் காமேஷ்டி மந்த்ரங்கள், ராஷ்ட்ரப்ருத், பஞ்சசோடா:, அப்ரஹிதம், சமகத்தில் ஒரு பகுதி, விஹவ்யம், ம்ருகாரம், ஸர்ப்பாஹுதி:, கந்தர்வாஹுதி:, அஜ்யாநி:, அதர்வஸிரஸம், ப்ரத்யாங்கிரஸம் ’ஸிகும்ஹே..’
தொடர்ந்து அன்ன சூக்தம், வாக் சூக்தம், ஸ்ரத்தா சூக்தம், ப்ரஹ்ம சூக்தம், கோ சூக்தம், பாக்ய சூக்தம், நக்ஷத்ர சூக்தம், பவமாந சூக்தம், ஆயுஷ்ய சூக்தம் முதலிய ஸ்ரேஷ்டமான வேத பகுதிகள் உதகசாந்தியில் இடம் பெறுகின்றது.
நாந்திக்கு மற்றொரு பெயரும் உண்டு. அப்யுதயம் எனவும் இதை அழைப்பார்கள். அப்யுதயம் என்றால் ‘வ்ருத்தி’ எனவும் அர்த்தம் செய்துகொள்ளலாம். இது ஒரு மங்களகரமான கர்மா. சுறுக்கமாக சொன்னால் நமது இல்லங்களில் நடைபெறும் மங்கள சுப கார்யங்களில் சந்ததியினருக்கு மங்களகரமாக ஆசி வழங்க வரும் பித்ருக்களை வரவேற்று உபசரிக்கும் கர்மாவே நாந்தீ ச்ராத்தம். குடும்ப வ்ருத்திக்காக செய்யப்படும்.
முதல்நாளன்றே நடக்கும் இன்னொரு சடங்கு அங்குரார்ப்பணம் என்னும் பாலிகை
தெளித்தல். முதலில் புண்யாஹம் செய்வார்கள். பின்னர் நெல், கடுகு, எள்,உளுந்து, பச்சைப்பயறு ஆகியவற்றை நீரில் நனைத்து வைத்திருப்பார்கள்.
மந்திரபூர்வமாக இவற்றிற்கு பூஜை செய்து ஓஷதி சூக்தம் சொல்லி, 5, 7 எனஎண்ணிக்கையில் சுமங்கலிகளை விட்டு மண்ணாலான கிண்ணங்களில் ஜலத்தோடு தெளிக்கச் சொல்வார்கள். பாலிகைக் கிண்ணங்கள் தனியாக உண்டு. பின்னர்
தினமும் அவற்றிற்கு நீர் தெளித்து வந்து ஐந்தாம் நாள் அவற்றை நீர் நிலைகளில் கரைக்க வேண்டும்.
மறுநாள் காலையில் பையருக்கு மங்கள நீராட்டி, விக்னேஸ்வர பூஜை, புண்யாஹம் போன்றவைகள் முடிந்து பூணூல் போடப்பட்ட சில பிரம்மசாரி பிள்ளைகளோடு
அமர்த்தி வைத்துப் பூணூல் போடப் போகும் சிறுவனுக்கு நெய்யும், பாலும்சேர்த்த உணவு படைப்பார்கள். இதற்குக் குமார போஜனம் என்று பெயர்.
பின்னர் சிறுவனின் உடல் சுத்திக்காக சிகையை மழிப்பார்கள். பின்னர் பையனுக்கு மாமாவின் சீராகக் கொடுக்கப்படும் வெண்பட்டு உடுத்தி முஞ்சம்புல் என்கிற புல்லை முப்புரி நூலாகச் சிறுவனின்இடுப்பில் கட்டி நாபிக்கருகே முடி போடுவார்கள்.இதுசிறுநீர்க்கோளாறுகளைத் தடுக்கும் சக்தி வாய்ந்தது என்று அதர்வ வேதத்தில் வருவதாய்ச் சொல்கிறார்கள்.
பின்னர் சிறுவனுக்கு மாலை போட்டு மான் தோலையும் தோளில் அணிவிப்பார்கள். பையனின் மாமா அவனைத் தன் தோளில் தூக்கிக் கொள்வார். கழுத்தில் மாலையையும் மாமாதான் போடுவார். பின்னர் தாய் வீட்டு சீதனங்களை வரிசையாக எடுத்து வருவார்கள்.
உபநயனம் நடக்கப் போகும் பையனை மணையில் உட்கார்த்தி வைத்து ஆசாரியர் வேத மந்திரங்களைச் சொல்லி ஹோமம் செய்து லெளகீக அக்னியை வளர்த்துக் குழந்தைக்குப் பலாச தண்டம் அளித்துப் பின்னர் குழந்தையை அம்மியின் மேல் நிற்க வைத்து ஆசீர்வாதங்கள் செய்வார். பலாச தண்டம் ஞாபக
சக்தியை வளர்க்கும் எனச் சொல்லப்படுகிறது. மேலும் தேவர்கள் காயத்ரியை ஜபிக்கையில் பலாச மரம் கேட்டுக் கொண்டிருந்து விட்டு காயத்ரியின் மூன்று பாதங்களைப் போல மூன்று மூன்று இலைகளாத் துளிர் விட்டதாம். அதன் பின்னர் சிறுவனின் கையைப் பிடித்துக்கொண்டு ஹோமம் செய்வித்துப் பின்னர் ஆசாரியரே ஹோமத்தை முழுதும் செய்து முடிப்பார். அதன் பின்னர் பிரஹ்மோபதேசம்.
இதுதான் முக்கியமானது. முப்புரி நூல் முன்னாலேயே
அணிவிக்கப்பட்டிருக்கும். இதில் பையனின் மாமா சீராகத் தங்கப் பூணூல், வெள்ளிப் பூணூலும் சேர்த்து அணிவித்திருப்பார்கள். இத்தோடு பூணூலும் அணிவித்திருப்பார்கள். மும்மூர்த்திகளையும்குறிக்கும் இந்த பிரம்ம முடிச்சு.
இந்தப் பூணூல் என்பது பிராமணர் என்பதைக் குறிக்கும்
அடையாளமோ, அணிகலனோ இல்லை. இதன் தொண்ணூற்று ஆறு சுற்றுக்களையும் வாழ்க்கைத் தத்துவமாகவே கூறுவார்கள். நம் உடலின் 25 தத்துவங்கள், ஸத்வம், ரஜோ, தமஸ் போன்ற 3 குணங்கள், திதிகள் 15, கிழமைகள் 7,நக்ஷத்திரங்கள் 27, வேதங்கள் 4, காலங்கள் 3, மாதங்கள் 12 ஆகியன சேர்ந்து 96 என்று கணக்கு. இதற்கான ஸ்லோகம் ஒன்றும் உள்ளது. “திதி வாரம் சநக்ஷத்ரம் தத்வவேதகுணான்விதம். காலத்ரயம் ச மாஸா: ச ப்ரம்ம ஸூத்ரம் ஹி ஷண்ணவம்” என்ற ஸ்லோகம் இதற்கான பொருளைச் சுட்டுகிறது.
கூடி இருக்கும் பெரியோர்களிடம் அநுமதி பெற்றுக்கொண்டு, நவக்ரஹங்களுக்குவழிபாடுகள் செய்து அவற்றைத் திருப்தி செய்து, ஆசாரியருக்குப் பாத பூஜை செய்து, அவரிடம், “ஸாவித்ரியை எனக்கு உபதேசம் செய்யுங்கள்.” எனவிண்ணப்பிக்க வேண்டும். வெண்பட்டால் தந்தை, குரு, மாணவன் மூவரையும் மூடிக் கொண்டு உபதேசம் நடக்கும். குரு உபதேசம் செய்ததும், பலாச தண்டம் எடுத்துக் கொண்டு மாணவனே ஆசாரியருக்கு தக்ஷிணை கொடுப்பான். பின்னர் குருவானவர் சூரிய வழிபாட்டைப் பற்றியும் சொல்லிக் கொடுப்பார். மந்திரங்கள் மூலம் பல்வேறு விதமான உபதேசங்கள் செய்வார். பிரமசரியத்தை அநுஷ்டிக்கும் விதம் குறித்தும் சொல்லிக் கொடுப்பார். பிரமசரியம் அநுஷ்டிக்கும் மாணவன் பிக்ஷை எடுக்க வேண்டும்;
முதல் பிக்ஷை தாயாரும், பின்னர் பிக்ஷையை மறுக்காத எந்தப் பெண்மணியானாலும் பிக்ஷை இடலாம். அதன் பின்னர் தந்தை இன்னும் வேறு யாரேனும் பிக்ஷை இட்டால் வாங்கிக் கொண்டு ஆசாரியரிடம் அதைக் காட்டி அவர் அநுமதி கொடுத்த பின்னரே உணவு உட்கொள்ள வேண்டும். இதுதான் நடைமுறை.
காயத்ரி தன் அம்மாவின் ஆசையை நிறைவேற்றுவதற்காக தான் கேட்கிறாள் என்று விஸ்வநாதனுக்கு புரிந்தாலும் அவள் தெரிந்து தான் கேட்கிறாளா என்று அவனுக்கு சந்தேகம்.
ஆரம்பத்தில் தான் குடுமி கடுக்கன் அணிந்து கொண்டிருப்பதை வெறுத்தவள் தானே?
என்ன தான் இப்போது நிறைய மாறியிருந்தாலும் எவ்வளவு தூரம் பழைய பண்பாடுகளை ஏற்பாள் என்று அவனுக்கு தெரிந்து கொள்ள வேண்டியிருந்தது.
எப்போதுமே அவன் பட்டுவுடன் முரண்படுவது அவனுக்கு கஷ்டமான விஷயம். அதனால் அவள் கேள்விக்கு உடனே பதில் சொல்லாமல் தன் மடியில் இருந்தவளை சீண்டினான்.
"பட்டூ...! முன்னெல்லாம் நீ மடில உக்காந்தேன்னா இருக்கறதே தெரியாது. இப்ப ரொம்ப கனக்கறே டி..?"
வாய் அவளை கிண்டலடித்தாலும் கைகள் அவளை ஆசையாய் இன்னும் தன்னோடு சேர்த்து இறுக்கிக் கொண்டன.
"இது தான் கண் நிறைஞ்ச மனைவினு சொல்றதோ?" விஸ்வநாதன் சிரிக்க காயத்ரி பழைய காயத்ரி ஆனாள்.
அவனை திரும்பி சோகமாக பார்த்தாள்.
விஸ்வநாதன் கல்யாணமான புதிதில் எப்படி இருந்தானோ இப்போதும் அப்படியே இருந்தான்.
தினமும் செய்யும் சூரிய நமஸ்காரம் அவன் உடலை இன்னும் இறுக்கி இரும்பாய் வைத்திருக்க நிறைவான வாழ்க்கை அவன் முகத்தில் கூடுதல் தேஜஸை கொடுத்திருந்தது.
கன்னம் குழி விழ சிரிக்கும் அவன் முகத்தை பார்த்தவள் வருத்தத்துடன் பார்வையை தாழ்த்திக் கொண்டாள்.
"ஆமான்னா. நான் ரொம்ப குண்டா ஆயிட்டேன். பழைய ட்ரெஸ்லாம் கூட சேர மாட்டேங்கறது. நீங்க இன்னும் கல்யாணத்தப்போ வாங்கின ட்ரெஸ்ஸே போட்டுக்கறேள். உங்களுக்கு பக்கத்துல வந்தா ஒண்ணுக்கு பக்கத்துல ஸிரோ மாதிரி இருக்கேன். இல்லன்னா?"
பேசும் போதே குரல் கம்மி விட கண்களில் கழிவிரக்கத்தில் லேசாய் கண்ணீர்.
விஸ்வநாதன் விளையாட்டு வினையாய் போனதை அப்போது தான் உணர்ந்தான்.
அவளை தன் மடியிலேயே முகம் பார்க்கும்படி திருப்பி அமர வைத்தவன் "ஹே..! அசடு..என்ன இது...?" என்று அவளை சமாதானம் செய்ய முயல அதுவும் வினையானது.
"ஆமான்னா அசடு தான். நீங்க எனக்கு பொருத்தமா இல்லைன்னு நினச்சேன். இப்ப தான் புரியறது. நான் தான் உங்களுக்கு பொருத்தமா இல்லன்னு..."
மனைவி என்பவள் எப்போதும் மடக்கி மடக்கி தான் பேசுவாள் என்று இன்னும் விஸ்வநாதனுக்கு புரியவில்லை.
காயத்ரியின் நொந்த பதிலில் விஸ்வநாதன் குனிந்து அவள் முகம் பார்த்து
"பட்டூ..! என்ன இது..? இதுக்கு போய் மூஞ்சிய தூக்கி வெச்சுக்கறே? உண்மையை சொல்லவா? அப்ப விட இப்ப தாண்டி நீ இன்னும் அழகா இருக்கே? ரோஜாப்பூ இன்னும் இன்னும் பெரிசானா அழகு தானே?”
என்றவன் அவள் தோளில் கை வைத்து அணைத்துக் கொண்டான்.
காயத்ரியின் முகத்தில் அவன் பேச்சை கேட்டு கீற்றாய் ஒரு புன்னகை.
"நிஜமாவான்னா சொல்றேள்?" என்று ஆவலாய் கேட்க "ஆமாம்டா..!" என்றவன் லேசாக அவள் சேலையை ஒதுக்கி அவள் வயிற்றில் கை வைத்து
"இங்க மட்டும் தான் கொஞ்சம் கியூட் தொப்பை இருக்கு. அது என் குட்டி பட்டுக்கும் தான் இருக்கு. மத்தபடி இங்க.."
என்று அடுத்து தொட்டுக் காட்ட கைகளை கொண்டு போக காயத்ரிக்கு கோபம் எதற்கு என்றே மறந்து போனது.
அவன் கைகளை இறுக பிடித்துக் கொண்டவள்
"போறும்....போறுன்னா..! நீங்க சொன்னதே போறும்..விடுங்கோ.."
என்று மெல்லிய புன்னகையோடு சொன்னவள் "பேச்சை மாத்தாதீங்கோ..அர்ஜுன் பூணல் பத்தி என்ன சொல்றேள்? " என்று தன் பிடியில் மீண்டும் நின்று கொண்டாள்.
விஸ்வநாதன் அவளைப் போலவே கண்களை அந்த அறை முழுக்க சுழட்டி பார்த்தபடி
"இந்த ரூம்ல என்னமோ இருக்குடி ..பட்டூ.." என்று சொல்ல காயத்ரிக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை
"என்னன்னா இருக்கு..? நேக்கொண்ணும் தெரியலியே..?" என்று அவன் சொன்னது உண்மை என்று நினைத்து அவளும் புதிராய் அறையை சுற்றிப் பார்தாள்.
"இல்ல பட்டூ... இந்த ரூமுக்கு வந்து நீ எது கேட்டாலும் என்னால நோ சொல்ல முடியலியோன்னோ? உண்மையிலேயே நான் விக்ரமாதித்தன் ஆயிட்டேனா? "
என்று விஸ்வநாதன் சீரியஸாக முகத்தை வைத்துக் கொண்டு கேட்க காயத்ரி அவன் தோளில் அடித்தாள்.
"நான் ஒரு நிமிஷம் பயந்தே போய்ட்டேன்...உங்களுக்கு இப்பலாம் சேட்டை அதிகமாயிடுத்து. அர்ஜுனை விட நீங்க தான் அதிகம் விஷமம் பண்றேள்.."
என்று செல்ல கோபத்தோடு சொன்னாள்.
அவள் முகத்தை இரு கைகளாலும் ஏந்திக் கொண்டு
"மனுஷனுக்கு பணம் சொத்து பட்டம் பதவி இதெல்லாம் நிறைவு கொடுக்காது. சுத்தி அவனைப் பத்தி நல்லது நினைக்கிற மனுஷா வேணும்.
அவனை உண்மையா நேசிக்கிற வாழ்க்கைத் துணை வேணும். எனக்கு எல்லாம் கிடைச்சிருக்கு. என் சந்தோஷத்துக்கு என்ன குறைச்சல்..? "
என்று அவள் கண் பார்த்து ஆத்மார்த்தமாக சொன்னவன் நெற்றியில் மென்மையாய் முத்தமிட்டான்.
காயத்ரி அதற்கு சற்றும் குறைவில்லாத அன்போடு அவன் நெஞ்சில் சாய்ந்து கொண்டாள்.
அடுத்த மாதமே பத்மாவின் ஆசைப்படி அர்ஜுன் பூணல் கல்யாணம் கோலாகலமாக நடந்தது.
விஸ்வநாதன் காயத்ரியின் வற்புறுத்தலுக்காக ஒத்துக் கொண்டானே தவிர சின்ன குழந்தை பூணல் போட்ட பிறகு உள்ள சம்பிரதாயங்களை எப்படி கடைபிடிப்பான் என்று கவலை தான்.
ஆனால் காயத்ரி அர்ஜுனை பக்கத்தில் அமர்த்திக் கொண்டு பேசியதை கேட்ட பிறகு அந்த கவலை எல்லாம் போயே விட்டது.
மறுநாளே காயத்ரி பள்ளி விட்டு வந்த அர்ஜுனை பக்கத்தில் உட்கார வைத்துக் கொண்டாள்.
"கண்ணா.! நீ இப்போ குட்டி பையனா ..? இல்ல பிக் பாயா..?"
குழந்தைகளின் பலவீனம் தெரிந்து ஆரம்பித்தாள்.
அர்ஜுன் அம்மா கேட்டதுமே குதித்தெழுந்து
"நான் இப்ப பிக் பாய் மா. பிரியா மாதிரி குட்டி பாப்பா இல்ல..நானே சமத்தா சாப்பிடுவேன்...நானே குளிச்சா பண்ணுறேன்.
அன்னிக்கி..அன்னிக்கி அப்பா மாறியே சூரியனுக்கு நானும் ஹண்ட்ரேட் டைம்ஸ் நமஸ்காரம்லாம் பண்ணினேன். அப்பா கூட என் ஆர்ம்ஸ் தொட்டு பாத்து ஸ்ட்ராங் ஆயிட்டேன்னு சொன்னா..
நீயும் தொட்டு பாரு..."
என்று தன் மெலிந்த கையை மடக்கி பயில்வான் போல வைத்து காட்ட அதை அதிசயமாய் தொட்டு பார்ப்பது போல தொட்டு பார்த்தவள்
"ஆமாண்டா கண்ணா..! ஸ்ட்ராங்கா தான் இருக்கு..."
என்று சொல்ல குழந்தையின் முகத்தில் அப்படி ஒரு பெருமிதம்.
"நீ பெரியவனா ஆயிட்டேன்னு எல்லாருக்கும் சொல்லணுமோன்னோ?" என்று கேட்க என்னவென்று புரியாவிட்டாலும் அர்ஜுன் பலமாய் தலையை ஆட்டினான்.
"அதுக்கு அப்பா போட்டுண்டு இருக்காளே அது மாதிரி நோக்கும் பூணல் போடுவோமா..?" காயத்ரி கேட்க அர்ஜுன் "ஓ..." என்று பெரிதாக தலையாட்டினான்.
"அர்ஜுன் குட்டிக்கு பூணல் போட்டா எல்லாரும் வருவா. அர்ஜுனுக்கு புதுசா அப்பா மாதிரியே பட்டு வேஷ்டி வாங்கணும். அப்பா மாதிரி கழுத்துல தங்க சங்கிலி, மோதிரம் எல்லாம் போடணும். அப்புறம் அர்ஜுனுக்கு புடிச்ச பால் பாயசம், வடை, கொழுக்கட்டை எல்லாம் போடுவா..."
என்று காயத்ரி வர்ணிக்க அர்ஜுன் இடைமறித்தான்.
"அப்போ அன்னிக்கி பிரைட் ரைஸும் காலிபிளவர் மன்ச்சூரியனும் கூட போட சொல்றியா..?" என்று அர்ஜுன் அவனுக்கு பிடித்த ஐட்டங்களை நேயர் விருப்பமாக கேட்டான்.
"அர்ஜுன் பெரியவனா ஆயிட்டா அதெல்லாம் சாப்பிடப் பிடாதே.." என்று காயத்ரி மறுக்க அர்ஜுன் மடக்கினான்.
"அப்ப சித்தப்பா மட்டும் அதெல்லாம் சாப்பிடறாளே..?"
அவன் கேள்விக்கு காயத்ரி திருதிருவென விழிக்க விஸ்வநாதனுக்கு சிரிப்பு தாங்கவில்லை.
"அது...அது எப்பவாவது சாப்பிடலாம்." என்று காயத்ரி சமாளிக்க அர்ஜுன் சற்று யோசித்து விட்டு "அப்ப சரி..." என்று பெரிய மனுஷத்தனமாய் தலையை ஆட்டிக் கொண்டான்.
"நீ பெரிய பையன்னா தினமும் அப்பா பண்ற மாதிரி மூணு வேளையும் சந்தியாவந்தனம் பண்ணனும்..." என்று காயத்ரி அடுத்த முக்கியமான விஷயத்துக்கு வந்தாள்.
"எது..? அப்பா ஒரு கிண்ணத்துல தூத்தம் (தண்ணீர்) வெச்சிண்டு அப்பப்ப எதோ முணுமுணுத்துட்டு ஸ்பூனால அந்த தூத்தத்தை குடிக்கறாளே? அதானே?" என்று அவனுக்கு புரிந்ததை சொல்ல விஸ்வநாதன் சத்தமாகவே சிரித்து விட்டான்.
காயத்ரி அவனை பார்த்து முறைக்க விஸ்வநாதனுக்கு இன்னும் சிரிப்பு வந்தது.
"அர்ஜுன்..அப்படிலாம் சொல்லப்படாது..அப்பா சூரியனுக்கு தான் சுலோகம் சொல்றா. நீயும் சொல்லணும். அப்ப தான் அர்ஜுன் இன்னும் புத்திசாலியா ஆவான்.
அப்பா மாதிரி உயரமா இன்னும் ஸ்ட்ராங்கா ஆயிடுவான். படிப்பு நன்னா வரும். அப்றம் ஸ்கூல் விட்டு வந்ததும் அப்பா கிட்ட மந்திரம் எல்லாம் கத்துக்கணும்.”
"அம்மா.. அப்பா மாறியே எனக்கும் தோடு போட்டு விடுவியா..?"
அர்ஜுன் அவன் தேவைகளை கேட்க அவன் கன்னத்தை வழித்து முத்தம் கொடுத்தவள்
"அது பேரு கடுக்கன்டா குட்டி.. என் மொக்கள குட்டிக்கு கடுக்கன் வைரத்துல போடுவோமா..? குடுமி கூட வெச்சுக்கறியா..?"
என்று காயத்ரி கேட்க விஸ்வநாதன் திகைத்துப் போனான்.
அர்ஜுன் சொன்னதெல்லாம் செய்வானோ இல்லையோ காயத்ரியின் இந்த மனமாற்றம் அவன் எதிர்பார்க்கவே இல்லை.
ஒரு காலத்தில் இந்த கடுக்கனுக்காகவும் கட்டுக்குடுமிக்காகவும் அவனை மணக்க மறுத்தவள் இன்று தங்கள் மகனிடமே அதை வைத்துக் கொள்ள சொல்கிறாள் என்றால்?
முன்பே நளினாவின் திருமணம் தோல்வி அடைந்ததை சொல்லும் போது சொன்னாள் தான். இந்த குடுமியையும் கடுக்கனையும் இனி எடுக்க வேண்டாம் என்று கூட சொல்லியிருக்கிறாள்.
அவ்வளவு ஏன்?
இந்த ஏழு ஆண்டுகளில் அவன் உடையையோ தோற்றத்தையோ ஒரு முறை கூட குறை சொன்னதில்லையே?
அப்போதெல்லாம் அவளை விளக்கம் கேட்கா விட்டாலும் இனி வேறு வழியில்லை என்று ஏற்றுக் கொண்டு இருக்கிறாள் என்று தான் விஸ்வநாதன் நினைத்திருந்தான்.
எப்போதிருந்து அவளுக்கு இதெல்லாம் பிடிக்க ஆரம்பித்தது?
அதன் பிறகு காயத்ரி அர்ஜுனிடம் பேசியது எதுவும் அவன் கவனிக்கவே இல்லை. அவன் சம்மதித்து விட்டான் என்பதை காயத்ரியே பத்மாவிடம் சொல்ல அவர் மாசியிலேயே நல்ல நாள் பார்த்தார்.
"மாசி பூணல் பாசி படரும்னு சொல்லுவா. அதனால மாசிலயே போட்டுருவோம்"
என்று பத்மா சொல்லி விட அதன் பிறகு அப்பீல் ஏது?
காயத்ரிக்கு விஸ்வநாதனின் செல்வாக்கும் வசதியும் அன்று தான் முழுதாக தெரிந்தது.
மாம்பலத்திலேயே பெரிய மண்டபத்தை ஏற்பாடு செய்து சமையலுக்கு கும்பகோணத்தில் இருந்து ஆட்களை வரவழைத்திருந்தான்.
அர்ஜுனுக்கு பட்டு வேட்டி கட்டியவுடன் அவ்வளவு சந்தோஷம்.
"நானும் அப்பா மாரி பெரியவனாயிட்டேன்.." என்று அவன் குதூகலித்தது பார்த்து எல்லோர் முகத்திலும் புன்னகை.
அதோடு மட்டும் இல்லாமல் கிராப் வைத்த தலையில் சின்னதாக குடுமி வைத்திருந்தான். காதில் சிறிய வைர கடுக்கன்.
“பார்க்க சின்ன வயசுல இருந்த விச்சுவை பாக்கற மாதிரியே இருக்கு “ என்று பத்மா சொல்லி மாய்ந்து போனார். எல்லாம் காயத்ரியின் வேலை.
விஸ்வநாதன் அதையெல்லாம் பார்த்தாலும் காயத்ரியிடம் எதுவும் கேட்கவில்லை.
காயத்ரி அவன் ஏதேனும் சொல்வானோ என்ற எதிர்பார்ப்போடு அவன் முகத்தை பார்த்தாலும் அவனிடம் இருந்து எந்த எதிரொலியும் இல்லை.
சின்ன பட்டுக்குட்டிக்கு குட்டி பட்டு பாவாடை அணிவித்திருந்தாள் காயத்ரி.
பாவாடை அணிந்து வாய் கொள்ளா சிரிப்புடன் கன்னத்தில் த்ரிஷ்டி பொட்டோடு இருந்த தன் மகளை யாரிடமும் விடாமல் விஸ்வநாதன் மணையிலேயே தன் மடியில் வைத்துக் கொண்டு அமர்ந்திருந்தான்.
பக்கத்தில் அர்ஜுன் பெரியவன் என்றா ஹோதாவில் பலகையில் அமர்ந்திருக்க அவன் பக்கத்தில் காயத்ரி அமர்ந்திருந்தாள்.
அவளும் கருநீல பட்டுப்புடவையை மடிசாராக அணிந்திருக்க கழுத்தில் விஸ்வநாதன் திருமணத்தின் போது போட்ட வைர நெக்லெஸும் கையில் சீமந்தத்தின் போது போட்ட வைர வளையலும் அவள் திரும்பும் பக்கம் எல்லாம் ஜொலித்தது.
முதல் நாள் உதக சாந்திக்கு இருபது சாஸ்திரிகளை அழைத்திருந்தான்.
அத்தனை சாஸ்திரிகளும் சேர்ந்து குழந்தை ஆரோகியத்துடனும் ஞானத்தோடும் விளங்க வேண்டும் என்று பிரார்த்தித்து ஒரே குரலாய் ஜபிக்க விஸ்வநாதன் கண்களை மூடியபடி அவர்களோடு சேர்ந்து சொன்னான்.
அப்பா கண் மூடி மந்திரம் சொல்வதை பார்த்து மடியில் இருந்த குட்டி பட்டுவும் இரு கை கூப்பி கண்களை மூடிக் கொண்டாள்.
அவ்வப்போது கண்களை திறந்து அப்பா கண்ணை திறந்து விட்டாரா என்று பார்த்துக் கொண்டாள்.
அர்ஜுன் கூட எந்த சேட்டையும் செய்யாமல் அமைதியாய் இருந்தான். முன்பே விஸ்வநாதன் கண்ணால் அரவிந்தை அழைத்து தன் பக்கத்தில் உட்கார வைத்திருந்தான்.
அவனையும் சேர்ந்து ஜபம் சொல்ல சொல்லி சைகை காட்ட வந்தவர்களை வெங்கடேசனும் ஜானகியும் கவனித்துக் கொண்டனர்.
தங்கள் மகள் குடும்பத்தோடு மணையில் உட்கார்ந்து பேரனுக்கு உபநயனம் செய்து வைப்பதை பார்த்து பார்த்து இருவரும் பூரித்து போயிருந்தனர்.
அடுத்த நாள் காலையில் நாந்தியில் இருந்து நிகழ்ச்சி ஆரம்பித்தது. அதற்குள் குடும்பமே குளித்து தயாராகி இருந்தனர்.
காயத்ரி இப்போது விஸ்வநாதன் பூணலுக்காக வாங்கிக் கொடுத்திருந்த அரக்கில் நீலக் கரை வைத்த பட்டுச்சேலையை மடிசாராய் அணிந்திருந்தாள்.
கழுத்தில் சிவப்பு அட்டிகை. கையில் வைர வளையல்களோடு சிவப்புக் கல் வளையல்களும். நெற்றியில் வகிட்டில் வைத்த குங்குமத்தோடு பார்க்கவே கொள்ளை அழகாய் இருந்தாள்.
விஸ்வநாதன் அவளுடைய அலங்காரத்தை பார்த்து ஏதும் சொல்வானோ என்று எதிர்பார்த்தவளுக்கு ஏமாற்றமே.
தன் குட்டி பட்டுவுக்கு தாமரை நிற பட்டுப் பாவாடையை தானே அணிவித்து தயார் செய்தவன் அவள் மலர்ந்து சிரிக்கவும் "என் பட்டுக்குட்டி கொள்ளை அழகு.." என்று குழந்தையின் கன்னத்தில் முத்தம் கொடுத்து தூக்கிக் கொண்டான்.
'எனக்கு வில்லியே நீதாண்டி.." என்று மகளை காயத்ரி முறைத்தாலும் அதன் பிறகு அப்பா மகள் இருவரையும் அவளும் கண்டு கொள்ளவில்லை. அர்ஜுனை தயார் செய்வதை தன் பொறுப்பில் எடுத்துக்கொண்டாள்.
அப்பாவை போலவே ஒல்லியான உடல்வாகுடன் சிவந்த நிறமாய் அதே போல கன்னம் குழி விழ சிரிக்கும் மகனை தானே குளிக்க வைத்து மீண்டும் அழகாய் வேட்டியை கட்டி விட்டு அவனுக்கு கழுத்தில் சங்கிலி, கையில் ப்ராஸ்லெட், மோதிரம் அணிவித்தவள் நெற்றியில் நெஞ்சில் தோளில் விபூதியை குழைத்து பட்டையாய் போட்டு விட அர்ஜுன் சமத்தாய் எல்லாம் செய்து கொண்டான்.
மற்றவர்கள் வந்தவரை கவனித்துக் கொள்ள நாந்தி தொடங்கியது. தெய்வமாய் போன தன் தந்தை வந்து தங்களை ஆசிர்வதிக்க வேண்டும் என்று மனமுருக வேண்டிக் கொண்டு விஸ்வநாதன் அபியுதய ஸ்ரார்த்தம் (திவசம்) செய்தான்.
எல்லா நிகழ்வுகளிலும் மகள் மடியில் அமர்ந்திருக்க பக்கத்தில் மகனும் மனைவியும் அமர்ந்திருக்க விஸ்வநாதன் ஸ்ரத்தையாய் செய்தது பார்க்கவே அழகாய் இருந்தது.
அதன்பிறகு நிகழ்வுகள் மளமளவென்று நடந்தேறியது. அர்ஜுனுக்கு முதலில் சில சிறுவர்களோடு உணவளித்து அதன்பிறகு அவனுக்கு முடி திருத்தினர்.
மீண்டும் அர்ஜுனை குளிக்க வைத்து பட்டு அணிவித்து மனையில் அமர்த்தி தொடர்ந்து பூணுலை அணிவித்து மந்திர உபதேசம் செய்வித்தான் விஸ்வநாதன்.
வந்தவர்கள் அனைவரும் மகிழ்வோடு செல்ல வீடு பழையபடி ஆக இரண்டு நாட்கள் ஆனது.
இரண்டு நாட்கள் விஸ்வநாதனும் எங்கும் செல்லாமல் ஓய்வில் வீட்டிலேயே இருந்தான்.
காயத்ரியும் கம்பெனியில் விடுப்பு எடுத்திருக்க அனைவரும் களைப்பு தீர ஓய்வெடுத்திருந்தனர்.
அன்று பாலோடு தங்கள் அறைக்கு வந்த காயத்ரியை விஸ்வநாதன் ஆவலோடு எதிர்பார்த்திருந்தான். அவன் பட்டுவோடு பேசியே பல நாட்கள் ஆகியிருந்தது.
இந்த ஒரு மாதமாக வீட்டை கவனிக்கவும் பூணலுக்கான ஏற்பாடுகளை செய்வதிலும் மும்முரமாய் இருந்தனர்.
விஸ்வநாதன் தினமும் அர்ஜுனுக்கு சந்தியாவந்தனம் செய்யும் முறையை சொல்லிக் கொடுக்க சொன்னபடி கேட்டுக் கொண்டான் பிள்ளை.
காயத்ரி சொன்னபடியே பேசிப் பேசி பிள்ளையை அப்பாவிடம் கற்றுக் கொள்ளும்படி தூண்டி விட்டுக் கொண்டிருந்தாள்.
இரண்டு நாட்களுக்கு பிறகு அன்று தான் இருவருக்கும் தனிமையில் பேசிக் கொள்ள நேரம் கிடைத்தது.
காயத்ரி ஆவலோடு தன்னை எதிர்பார்த்து தன் முகத்தையே பார்த்துக் கொண்டிருக்கும் விஸ்வநாதனை பார்க்காமலே அவன் கைக்கு எட்டும் தூரத்தில் பாலை வைத்து விட்டு அறையை ஒதுங்க வைக்கும் வேலையில் இறங்கினாள்.
குழந்தைகள் இருவரும் வழக்கம் போல அவர்களின் பாட்டியோடு படுத்துக் கொண்டு விட இவர்கள் மட்டுமே.
விஸ்வநாதனின் கண்கள் ஆசையாய் மனைவியையே சுற்றி வந்து கொண்டிருந்தது.
அவன் தன்னை பார்ப்பதை உணர்ந்தாலும் காயத்ரிக்கு கோபம்.
"ஹுக்கும்.. இவருக்கு பொண்ணு இருந்துட்டா நான் இருக்கறதே கண்ணுக்கு தெரியாது.
இப்ப பொண்ணு தூங்கிட்டான்னவுடனே என்னை என்ன பார்வை வேண்டிக் கிடக்கு...?"
என்று முணுமுணுத்துக் கொண்டு வேலையை முடித்தாள்.
முடிந்த வரை அவன் அருகிலேயே வராமல் அறையை சுற்றி வந்தவள் இனி செய்ய வேறு வேலை இல்லை என்றதும் வேறு வழியில்லாமல் அவன் படுத்திருந்த கட்டிலின் அருகில் வந்தவள்
"ஏன்னா..? இன்னும் பாலை குடிக்கலியா? சரி.. உங்களுக்கு வேணுங்கறப்போ குடிங்கோ. நேக்கு தூக்கம் வருது..."
என்று சொல்லியபடி அவனை தாண்டி கட்டிலின் அந்தப் புறம் படுக்கப் போக "கெடுத்தாளே கதையை..." என்று சத்தமாக முணுமுணுத்தான் விஸ்வநாதன்.
"ஒய்..! என்ன அதுக்குள்ள தூக்கம்? அதான் மத்தியானம் மூணு மணி நேரம் நன்னா தூங்கினியே..? என் பொண்ணு தான் நேக்கு சாதம் போட்டா..?" என்று அவளை வம்பிழுத்தான்.
அவன் இப்படி சொன்ன பிறகும் காயத்ரி பொங்காவிட்டால் பிறகு அவள் காயத்ரி இல்லையே ?
அவ்வளவு தான். படுத்திருந்தவள் எழுந்து உட்கார்ந்து
"ஓஹோ! அப்போ உங்க பொண்ணு தான் காத்தால சமையல் பண்ணினாளா? ஆத்துல போட்டது போட்டபடி இருந்ததை எல்லாம் ஒழிச்சு வெச்சாளா..? கல்யாணம் விஜாரிக்க் வந்தவாளை எல்லாம் கவனிச்சாளா..?
அப்புறமும் எல்லாருக்கும் காபி போட்டுக் குடுத்து டிபன் பண்ணிக் குடுத்தாளா..? இதோ ராத்திரி சமையல் உள்ள ஒழிச்சு சுத்தம் பண்ணினாளா...?"
என்று வரிசையாக பட்டியல் போட அவளுக்கு மேல் மூச்சு கீழ்மூச்சு வாங்கியது.
விஸ்வநாதன் அவள் வேகமாக பேசியதை கேட்டு உள்ளுக்குள் சிரித்துக் கொண்டான். வெளியே சிரித்தால் அவளும் பிள்ளைகளோடு படுக்க போய் விட்டால் என்று பயம்.
ஆனாலும் அவன் பட்டுவை சீண்டாமல் அவனால் இருக்க முடியாதே?
"நீ வீர பாண்டிய கட்டபொம்மன் படம் பாத்திருக்கியா பட்டூ..?" சம்மந்தமே இல்லாமல் அமைதியாக அவன் கேட்க காயத்ரிக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை.
'எதுக்கு இப்போ சம்மந்தமில்லாம அந்த படத்தை பத்தி கேக்கறார்..?' என்று குழம்பிப் போனாள்.
"இல்லியே ன்னா.." என்று பதில் சொன்னாள்.
விஸ்வநாதன் கைகள் சற்று எட்டி அமர்ந்திருந்த அவன் பட்டுவை மெல்ல கிட்டே இழுத்தன. அவன் கேள்வியில் லயித்தவளுக்கு இது தெரியவில்லை.
"நீ விதி படம் பாத்திருக்கியோ..?" என்று விஸ்வநாதன் அடுத்த கேள்வியை கேட்க அந்த படங்களை எல்லாம் காயத்ரி கேள்விப்பட்டதே இல்லை.
"இதெல்லாம் எப்பன்னா வந்துது..? ரொம்ப நன்னா இருக்குமா ?" என்று காயத்ரி கேட்டபோது அவளுக்கு ஏன் கோபம் என்பதே மறந்து போயிருந்தது.
அவன் கட்டிலில் நன்றாக நிமிர்ந்து அமர்ந்து அவன் பட்டூவையும் தூக்கி மெல்ல மடியில் அமர்த்திக் கொண்டான்.
"ஒரு வேளை நீ கோர்ட்டுக்கு ஏதும் போனியோ டா..?" என்று அடுத்து கேள்வி கேட்க காயத்ரிக்கு சுத்தமாக ஒன்றுமே புரியவில்லை.
இப்போது அவன் முகத்தை நிமிர்ந்து பார்த்தவள் "என்னன்னா சம்பந்தா சம்பந்தம் இல்லாம பேசறேள்..?" என்று கேட்க அவன் கைகளோ ஆசையாய் பட்டுவை தன் நெஞ்சில் சாய்த்துக் கொண்டன.
"இல்லடா பாயிண்ட் பாயிண்டா பேசினியே..? அதான் கேட்டேன்.." என்றவன் அவள் முகத்தை நிமிர்த்தி அவள் மூக்கோடு மூக்கை உரசினான்.
"என்ன பண்றேள்..?" என்று காயத்ரி சிணுங்க "உன் மூக்கு மேல கோபம் ஒட்டிண்டு இருந்ததோன்னோ..? அதை தட்டி விட்டுண்டு இருந்தேன்..?" என்று சிரித்தான்.
அவன் கன்னக்குழி சிரிப்பில் தன்னையும் மீறி சிரித்த காயத்ரி "சரி..! அந்த படத்தை பத்தியெல்லாம் ஏன் சொன்னேள்? சொல்லுங்கோ..?" என்று கேட்டாள்.
அவள் கோபம் மறைந்து விட்டதை உணர்ந்து கொண்ட விஸ்வநாதன் " இப்ப அதுவா முக்கியம்? நம்ம பட்டூ சின்ன குழந்தை டி...அவளோட போட்டி போடுவியா..?" என்று ஆதூரமாய் கேட்க கையோ அவள் கன்னத்தை வருடியது.
"உங்களோடன்னா எனக்கு எல்லாரும் போட்டி தான். பூணல் அன்னிக்கி அவ்வளவு அழகா டிரஸ் பண்ணிண்டு நின்னேன். எல்லாரும் சொன்னா.
நீங்க ஒரு வார்த்தை சொன்னேளா? உங்க பட்டூவை தான் கொஞ்சிண்டு இருந்தேள்..?"
காயத்ரிக்கு.கோபம் இல்லையென்றாலும் இன்னும் குறை இருந்தது.
"அப்போ சொன்னா இப்படி சொல்ல முடியாது..இப்போ சொல்றேன்.." என்றவன் அவளை இறுக அணைத்து தன் பெண்ணுக்கு செய்தது போல
"ரொம்ப அழகா இருக்கேடா பட்டூ. எப்பவும் என் பட்டூ நீ தான். இந்த பட்டூ குடுத்த பரிசு தானே அந்த குட்டி பட்டூ. ! "
என்று கன்னத்தில் அழுத்தி முத்தமிட்டான்.
அந்த முத்தத்தில் காயத்ரியின் கோபம் கரைந்தோட அவன் நெஞ்சில் சாய்ந்து கொண்டாள்.
அவள் தலையை வருடியவன்
"நான் இந்த நிமிஷம் ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கேன் டா பட்டூ. நான் தான் உன்னை விரும்பி கல்யாணம் பண்ணிண்டேனே ஒழிய நீ வேற வழியில்லாம தான் என்னை ஏத்துண்டியோ அப்படின்னு ஒரு உறுத்தல் இருந்துண்டே இருந்தது.
இன்னும் கூட என் குடுமியும் தொழிலும் நீ சகிச்சிண்டு போறியோன்னு நிறைய தடவை நினைச்சிருக்கேன். நேக்குமே அர்ஜுனுக்கு பூணல் போடணும்னு தோணினாலும் நீ என்ன நினைக்கறியோன்னு யோஜனை.
ஆனா நீ நடந்துண்டதை பாத்ததும் எனக்கு அப்படி ஒரு ஆறுதல். அதுவும் அர்ஜுனை நீ குடுமி வெச்சுக்கறியான்னு கேட்டபோது எனக்கு எப்படி இருந்தது தெரியுமா..? எனக்கு..எனக்கு சொல்லத் தெரியல..."
என்றவன் அவளை தன் நெஞ்சோடு சேர்த்து அணைத்துக் கொண்டான்.
சற்று நேரம் அவன் அணைப்பில் அடங்கியிருந்தவள் மெல்ல நிமிர்ந்து பார்க்க அவன் கண்ணோரத்தில் ஒரு பொட்டு கண்ணீர்.
காயத்ரி இரு கைகளாலும் அவன் கன்னங்களை பற்றிக் கொண்டு
"தெரியாம நான் உங்களை எவ்வளவு நோகடிச்சிருக்கேன்..? ரொம்ப சாரின்னா. என்னை மன்னிச்சிடுங்கோ. அதெல்லாம் வயசுக்கோளாறுல ஆரம்பத்துல சொன்னது. இப்ப நான் மனசார சொல்றேன்.
இந்த மாதிரி அருமையான குடும்பம் யாருக்குமே கிடைக்காதுன்னா. அதை விட உங்கள மாதிரி ஒரு ஆம்படையான் கிடைக்க எத்தனை ஜென்மத்துல புண்ணியம் பண்ணிருக்கேனோ? நீங்க என்றென்றும் வேண்டும் எனக்கு .."
என்று அவன் கண்களை பார்த்து சொல்ல அந்த அறையெங்கும் அவர்களின் அன்பு நிறைந்திருந்தது.
Author: SudhaSri
Article Title: என்றென்றும் வேண்டும்- 27
Source URL: KadhaiThari-https://kadhaithari.com/forum
Quote & Share Rules: Short quotations can be made from the article provided that the source is included, but the entire article cannot be copied to another site or published elsewhere without permission of the author.
Article Title: என்றென்றும் வேண்டும்- 27
Source URL: KadhaiThari-https://kadhaithari.com/forum
Quote & Share Rules: Short quotations can be made from the article provided that the source is included, but the entire article cannot be copied to another site or published elsewhere without permission of the author.
